Córka Józefa i Florentyny z d. Kuczkowskiej. Pochodziła z wielodzietnej (9 dzieci) rodziny rolniczej. Wykształcenie elementarne otrzymała w domu. W 1919 zaczęła uczęszczać do Państw. Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Pabianicach. Po kl. VI musiała przerwać naukę w gimnazjum ze względu na śmierć ojca. Ukończywszy Kursy Handlowe J. Mantinbanda w Łodzi, podjęła pracę zarobkową. Pragnęła wstąpić do klasztoru, gdzie jest specjalnie czczone Serce Jezusowe. Od s. Anieli Banach dowiedziała się o Zgromadzeniu i poprosiła s. przeł. Anielę Łozińską o przyjęcie. Mając 27 lat, wstąpiła w Pniewach. Tam otrzymała formację zakonną, po nowicjacie - odbytym w 1935-1936 - złożyła śluby zakonne i wyjechała do Sieradza. Spędziła tam wiele lat, łącznie z okresem II wojny. W V 1939 ukończyła kurs ratownictwa sanitarnego dla sekcji ratowniczo-sanitarnych PCK. Zajmowała się kościołem i ministrantami, pomagała w infirmerii, miała pod opieką kandydatki. 18 IX 1939 przeniosła się do Monic, gdzie objęła opiekę nad mieszkającymi tam siostrami i gospodarstwem rolnym. Produktami z gospodarstwa siostry wspierały wówczas szpital dla rannych żołnierzy w klasztorze sieradzkim. Gdy w V 1940 Niemcy usunęli siostry z domu w Monicach, powróciła do Sieradza, podejmując dawną pracę w kościele, a po jego zamknięciu 7 X 1941 zaczęła pracować w szpitalu powiatowym w Sieradzu. 15 V 1945 powróciła do dawnej pracy w klasztorze. W 1949-1957 była kierowniczką bursy dla dziewcząt, a od 1950 - II asystentką domu. Ukończyła w 1954 kurs katechetyczny. We IX 1960 została mianowana kierowniczką domu w Ozorkowie, a po upływie 2 kadencji objęła kierownictwo domu w Monicach i pełniła ten obowiązek w 1966-1974. W VIII 1974 powróciła do klasztoru w Sieradzu i pozostała tam do śmierci. Przez 15 lat była zastępczynią przełożonej domu, angażując się ofiarnie we wszelkie sprawy wspólnoty. Była człowiekiem dobrym i pracowitym, mądrym, systematycznym i odpowiedzialnym w pracy, pełnym kultury w obcowaniu zarówno z siostrami, jak i z osobami z zewnątrz. Od VII 1991 czuła się coraz gorzej, a we IX 1992 złamała nogę w biodrze, co pośrednio stało się przyczyną jej śmierci. Poszła do Pana po nagrodę za wierną służbę. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.

* S. Paulina Aniela Jaskulanka USJK, Kronika okupacyjna klasztoru Sióstr Urszulanek w Sieradzu, Niepokalanów 1993.