Córka Walentego i Heleny z d. Lis. Pochodziła z rodziny robotniczej. Uczęszczała do miejscowej szkoły powszechnej, a potem pracowała w majątku. Mając 27 lat, wstąpiła w Otorowie do Zgromadzenia. Kandydaturę i postulat odbyła w domu otorowskim, nowicjat w Pniewach. Po złożeniu ślubów zakonnych przebywała w domu w Poznaniu, pracując w kuchni. Podczas okupacji została 19 III 1942 zabrana przez Niemców do obozu na Zawadach, a 24 VII 1942 do obozu dla zakonnic w Bojanowie. Z powodu choroby została zwolniona z obozu we IX 1943. Przez pewien czas przebywała u rodziny i w III 1945 powróciła do Otorowa, ale stan jej zdrowia stale się pogarszał. Przeszła przez życie zakonne dobrze czyniąc - nawet w obozie. Życie jej naznaczone było krzyżem, lecz niosła go z radością i miłością, nie skarżąc się na nic. Dużo się modliła, bardzo cierpiała, ale była do końca spokojna, myśląca o innych. Chora na gruźlicę płuc, przebywała od 1948 w domu w Sulejowie. Stamtąd zabrano ją do szpitala w Łodzi na Chojnach. Po przebytej operacji wywiązało się zapalenie płuc, które stało się przyczyną jej śmierci. Ból i konanie ofiarowała za dusze przebywające w czyśćcu, za Zgromadzenie i za rozbite rodziny. Odeszła do Pana w 43 roku życia i w 16 roku powołania zakonnego. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.