Córka Józefa i Stanisławy z d. Chołodzińskiej. Pochodziła z rodziny rzemieślniczej. Miała siostrę i brata Józefa Stanisława (1923-1998), fizyka teoretyka, prof. UW. W 1922 z całą rodziną przeniosła się do Wielkopolski. Ukończyła w 1934 Gimnazjum im. Gen. Zamoyskiej w Poznaniu. W 1934-1937 uczęszczała do Prywatnego Seminarium Nauczycielek Gospodarstwa Sióstr Urszulanek SJK w Pniewach i zdała egzamin dojrzałości. Mając 22 lata, wstąpiła do Zgromadzenia w Łęczycy. Okres formacji przednowicjackiej odbyła w Łęczycy i w Sieradzu. Uciekając przed zbliżającym się frontem, 3 IX 1939 dostała się do Łodzi na Obywatelską, gdzie przez rok prowadziła kuchnię RGO dla ludności, a także chodziła z siostrami na dyżury do szpitali, przepełnionych rannymi. W Łodzi na Rzgowskiej odbyła też nowicjat kanoniczny i złożyła śluby zakonne. Podobnie jak inne siostry łódzkie, na początku I 1942 przedostała się przez zieloną granicę do Warszawy. Pracowała tam nadal w kuchni RGO dla biednych z Powiśla i zajmowała się zaopatrzeniem domu. W Warszawie przeżyła powstanie, potem przeszła z wszystkimi mieszkańcami Szarego Domu przez obóz w Pruszkowie i dotarła do Milanówka, gdzie pozostała do III 1945. Po wyjściu Niemców z Warszawy powróciła z pierwszą grupą sióstr do spalonego domu przy ul. Wiślanej. Razem z s. Agnieszką Kulaszewicz zabrały się do odbudowy, zaopatrując dom w trudne do zdobycia materiały budowlane i żywność. Prowadziła księgowość zorganizowanej przez siostry Kuchni Ludowej dla powracających do stolicy mieszkańców, a także świetlicę dla młodzieży. W 1946 uległa wypadkowi, po którym pozostał jej niedowład lewej nogi. W VII 1950 ukończyła kurs katechetyczny w Warszawie. W III 1953 została mianowana kierowniczką domu w Kielcach na Baranówku, a w 1955-1961 pełniła tę funkcję w domu w Częstochowie przy ul. 3 Maja, gdzie siostry pracowały w Domu Księży Emerytów i prowadziły stołówkę "Caritas" przy Al. NMP. Kierowała przeprowadzką wspólnoty 9 VI 1961 do nowo nabytego domu na Grabówce przy ul. Zakopiańskiej. Dom został jej staraniem rozbudowany i przystosowany do potrzeb Zgromadzenia. Zajęła się też odzyskaniem części domu w Częstochowie przy ul. Pułaskiego 23, będącego własnością Zgromadzenia, ale zajmowanego przez lokatorów. Starała się stopniowo przystosowywać odzyskiwane lokale dla potrzeb Zgromadzenia. W 1971 została mianowana kierowniczką domu w Zalesiu Dolnym. Wydawało się, że wobec coraz słabszego zdrowia będzie tam miała lepsze warunki, ale i tam pracowała ponad siły, chcąc być użyteczna i dostrzegając możliwość służenia innym. W 1989 przeszła w szpitalu warszawskim ciężką operację żołądka, po której przyjechała na stały pobyt do infirmerii w domu przy Wiślanej. Mimo dolegliwości, związanych ze zmianami kostnymi, szczególnie w kręgosłupie, zachowała do ostatka przytomność umysłu oraz zainteresowanie sprawami świata i Kościoła. To mobilizowało ją do przyjmowania z wiarą wszystkich doświadczeń i do pełnego miłości łączenia swojej woli z przenajświętszą wolą Jezusa Ukrzyżowanego. Odeszła do domu Ojca w 82 roku życia i 59 roku powołania zakonnego. Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.

* M. A. Górska, O domu urszulańskim na Powiślu - wspomnienia i refleksje, w: Szary Dom w Warszawie, seria: Ocalić od zapomnienia, Warszawa 1998.