Byli wśród nich księża, zakonnice, kilku byłych księży i zakonnic, psychologowie, adwokaci, wyleczeni narkomani, którzy teraz pomagają innym... To, co ich łączy, to fakt, że pracę z osobami uzależnionymi przeżywają jako misję, swoiste powołanie. Dlatego zdecydowali się na złożenie czegoś w rodzaju konsekracji – poświecenia Matce Bożej z Luján. Nie chodzi tu o żaden nowy instytut życia konsekrowanego – jedyny „ślub”, który składają, to: szerzyć Królestwo Boże, każdy w sytuacji, gdzie go Bóg postawił. Jeden z nich, znajomy ksiądz, poprosił mnie, żebym poprowadziła rekolekcje przygotowujące ich do tej konsekracji. Kierownikiem duchowym niektórych jest ks. bp. Oscar Ojea, niedawno wybrany na przewodniczącego Konferencji Episkopatu Argentyny.

Projekt Caritasu, w którym pracowałam w zeszłym roku, zmienił oblicze – teraz ma stałą siedzibę w jednym z barrios (dzielnic) i przemienił się w tzw. Centro barrial, ośrodek dzielnicowy należący do Hogares de Cristo. Pracujemy z ludźmi z ubogich peryferii, pomagając w różnych zagmatwanych sytuacjach życiowych, m. in. przy uzależnieniach. Jednym z moich najbliższych współpracowników jest były więzień i wyleczony narkoman. Odpowiedzialną za ten ośrodek jest wspólnota parafialna w Pontevedra, pensję nam płaci na razie Caritas, a w bliskiej perspektywie prawdopodobnie tzw. SEDRONAR – to jest organizm rządowy. W El Cortijo (dzielnica w Merlo) do tej pory zajmowałam się Comunidades Eclesiales de Base (Eklezjalnymi Wspólnotami Podstawowymi) – towarzyszyłam trzem wspólnotom, ale teraz czas mi na to nie pozwala, więc bardziej się nimi zajmuje s. Mirta, a ja prowadzę sporadycznie spotkania formacyjne. Niedawno prowadziłam warsztaty teologiczno-duszpasterskie dla Comunidades Eclesiales de Base na szczeblu diecezjalnym.