Córka Wawrzyńca i Zofii z d. Kowalczewskiej. Pochodziła z rodziny rolniczej. Była zatrudniona u Marianny Nowickiej (s. Józefy) i razem z nią, mając 47 lat, wstąpiła w Sieradzu do Zgromadzenia. Postulat odbywała w Sieradzu i w Otorowie, I rok nowicjatu spędziła w Pniewach, II rok w domu poznańskim, gdzie była odpowiedzialna za kuchnię. Po złożeniu ślubów zakonnych pozostała w Pniewach i do 1933 pracowała w Kolegium Piusa X. Od 1933, tj. od powstania domu w Ożarowie, przebywała w nim do śmierci, również służąc Bogu i ludziom jako kucharka. Odznaczała się pracowitością i sumiennością w wypełnianiu obowiązków. Gdy praca w kuchni była już dla niej zbyt trudna, pomagała tam, gdzie była potrzebna. Pomagała także duchowo, służąc dobrym słowem i modlitwą. Czyniła to cicho i dyskretnie. Ostatnie lata życia były dla niej coraz trudniejsze z powodu utraty wzroku i słuchu. Nie narzekała jednak na dolegliwości, nie zajmowała innych swymi problemami. Przeciwnie, umiała pogodnie i z humorem podchodzić do różnych sytuacji i wydarzeń. 10 X 1964 upadła, łamiąc nogę. Od tego momentu rozpoczął się ostatni etap jej życia: wyczekiwanie spotkania z Panem. Zmarła w 89 roku życia i w 42 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Ożarowie.