Córka Franciszka i Ludwiki z d. Gesek. Pochodziła z rodziny rolniczej. W rodzinnej miejscowości uczęszczała do szkoły, pomagała rodzicom w gospodarstwie i zdobywała praktyczne umiejętności, dzięki którym mogła w późniejszym życiu pomagać ludziom. Do Zgromadzenia wstąpiła w Warszawie, mając 23 lata. W domu przy ul. Gęstej odbyła kandydaturę i postulat, a w 1938-1939 - nowicjat w Pniewach. Po złożeniu ślubów zakonnych została skierowana do wspólnoty w Czarnym Borze pod Wilnem. Do wybuchu II wojny i przez lata okupacji pracowała w tamtejszej piekarni. Po wojnie opuściła wraz z innymi siostrami Czarny Bór. Przebywała kolejno w domach: w Łodzi na Obywatelskiej (1945-1950 i 1959-1960), w Łodzi na Rzgowskiej (1950-1951 i VII-XI 1960), w Bogdańcu (1951-1954), Pniewach (VIII-XI 1954), Zakopanem (1954-1959), w Częstochowie na Krakowskiej (1960-1964), w warszawskich Młocinach (1964-1972), Chylicach (III-V 1972) i Ostrowcu Świętokrz. (1972-1989). Zajmowała się przygotowywaniem posiłków dla dzieci w domach dziecka i w przedszkolach, a następnie w domach parafialnych, gdzie przez wiele lat prowadziła kuchnię dla kapłanów i dla sióstr. Życie jej było harmonijnym połączeniem modlitwy i pracy. Była cichym i spokojnym człowiekiem, gotowym służyć ludziom, do których została posłana. 23 XII 1985, przechodząc w Ostrowcu przez oznakowane przejście dla pieszych, została potrącona przez jadący z nadmierną szybkością samochód osobowy. Od tego momentu znacznie umniejszyła się jej żywotność. Od 9 IX 1989 przebywała w domu przy ul. Obywatelskiej w Łodzi. Jesienią 1993 złamała nogę w stawie biodrowym. Odtąd musiała już pozostawać na stałe w łóżku. Postępująca niewydolność krążenia ostatecznie doprowadziła do śmierci. Odeszła do domu Ojca w 82 roku życia i w 59 roku powołania zakonnego. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.