Córka Józefa i Marianny z d. Nejman. Pochodziła z rodziny rolniczej. Miała liczne rodzeństwo, z którego jeszcze dwoje poświęciło się służbie Bożej w życiu zakonnym: brat Bolesław, marianin, pracował jako proboszcz polskiej parafii w Idołto, woj. witebskie na Białorusi, a młodsza siostra była w Zgromadzeniu M. B. Miłosierdzia. Mając 25 lat, wstąpiła do Zgromadzenia w Warszawie. Okres kandydatury i postulatu spędziła w domu przy ul. Gęstej. W 1936-1937 odbyła nowicjat w Pniewach i złożyła profesję zakonną. Następnie powróciła do domu warszawskiego, ale jeszcze w tym samym roku została skierowana do Czarnego Boru k. Wilna. Pozostała tam, pracując w piekarni, do wycofania się sióstr z Wileńszczyzny w 1946. Po krótkim pobycie w Warszawie i w Ożarowie została posłana do Poznania, gdzie przez 20 lat pracowała w kuchni - najpierw internatu dla studentek, później "Caritasu". Od 1966 do śmierci przebywała w Lipnicy, nadal pracując w kuchni. W tej trudnej pracy była pogodna, uśmiechnięta, cicha i ofiarna, gotowa w każdej chwili usłużyć innym. Dla współpracujących z nią sióstr była nie tylko odpowiedzialną, ale i matką. Pełniąc radośnie wolę Bożą, uświęcała się pośród codziennych obowiązków - modlitwą, pracą, służbą człowiekowi, wewnętrznym pokojem i radością. Odeszła do wieczności w 75 roku życia i w 50 roku służby Bogu i ludziom w Zgromadzeniu. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Otorowie.