Córka Piotra i Emilii z d. Dumańskiej. Pochodziła z wielodzietnej (10 dzieci) rodziny rolniczej. Uczyła się w domu, ponieważ we wsi nie było szkoły. W 1920-1927 pracowała w Zakładzie Opieki NMP w Warszawie, prowadzonym przez siostry M. B. Miłosierdzia. Należała też do III Zakonu św. Franciszka. Wstąpiła w Warszawie do Zgromadzenia, mając 30 lat. Okres formacji przednowicjackiej odbyła w Warszawie przy ul. Siennej, w Pniewach i w Poznaniu. W 1928-1929 była w nowicjacie w Pniewach, a w II roku nowicjatu pracowała w III Miejskim Domu Wychowawczym w Łodzi przy ul. Kopernika. Tam też powróciła po złożeniu ślubów zakonnych w Pniewach i pracowała do chwili przejęcia zakładu przez okupanta w III 1940. Podobnie jak inne siostry, przedostała się przez zieloną granicę do Warszawy, gdzie w domu przy ul. Gęstej przebywała do 1944. W 1944-1947 pracowała w Zakładzie Instytutu Higieny Psychicznej dla dzieci w Zagórzu, przeniesionym później do Miedzeszyna, a od 1947 do śmierci - w domu w Rabce Zdroju. Pracowała w pralni, służąc siostrom i dzieciom. Dbała z troską o bieliznę kościelną. W wolnych chwilach zajmowała się introligatorstwem i robieniem różańców. Była osobą solidną, zrównoważoną, życzliwą ludziom, pogodną, pracowitą i pobożną. Lubiła się modlić nie tylko w kaplicy, ale i przy pracy. W 1975 została dotknięta paraliżem, który stopniowo postępował i stał się przyczyną śmierci. Odeszła do Pana w 80 roku życia i w 50 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Rabce Zdroju.