Choć życie i działalność Matki dają wystarczające „dowody” świętości, to jednak, aby matka Urszula mogła być zaliczona w poczet błogosławionych i świętych, zgodnie z wymogami prawa kościelnego potrzebne były namacalne, sprawdzalne dowody w postaci cudów.
Po śmierci Matki nie trzeba było długo na nie czekać. Siostry urszulanki mówią, że już w czasie wojny Założycielka w kilku sytuacjach przychodziła im z pomocą, ale dopiero dwa cuda, które wydarzyły się w 1946 roku, stały się bezpośrednim bodźcem do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego. Były to dwa cudowne uzdrowienia za wstawiennictwem m. Urszuli – s. Danuty Pawlak i Jana Kołodziejskiego. Kardynał August Hlond, Prymas Polski, uznał je za wyraźny znak Boży, by podjąć starania o beatyfikację m. Urszuli. Szczególny, ukazujący też przedziwne działanie Opatrzności Bożej, był udział ówczesnego biskupa archidiecezji krakowskiej w toczącym się procesie – Karola Wojtyły, który jako metropolita krakowski napisał list postulacyjny do Ojca Świętego Pawła VI z prośbą o rychłą beatyfikację Sługi Bożej. Nie przypuszczał wtedy, że kiedyś sam spełni tę swoją prośbę… jako papież Jan Paweł II.
Beatyfikacja m. Urszuli miała miejsce 20 czerwca 1983 roku w Poznaniu na Łęgach Dębińskich. Dokonał jej Ojciec Święty Jan Paweł II podczas drugiej pielgrzymki do Polski. Była to pierwsza beatyfikacja na ziemiach polskich.
Jan Paweł II Beatyfikacja m. Urszuli Ledóchowskiej Poznań 20 czerwca 1983 – fragment homilii
Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.
Ps 34 (33), 2-3
W dniu dzisiejszym pragnę w szczególny sposób błogosławić Pana, ponieważ dane mi jest wśród Was, drodzy Rodacy, dokonać wyniesienia na ołtarze – poprzez beatyfikację – Służebnicy Bożej, Matki Urszuli Ledóchowskiej.
Wielka jest zapewne nasza wspólna radość, że w czasach ojczystego jubileuszu Pani Jasnogórskiej, a zarazem w ramach Roku Odkupienia, może dokonać się ta beatyfikacja. Do chwały błogosławionych zostaje wyniesiona córka znanego polskiego rodu. Lipnica Murowana (w diecezji tarnowskiej), gdzie rodzina Ledóchowskich miała swój dom, to ta sama miejscowość, z której pochodził w XV wieku Szymon z Lipnicy. Rodzona siostra Matki Urszuli – Maria Teresa Ledóchowska, znana powszechnie jako „matka Czarnej Afryki”, założycielka klawerianek, została przed kilku laty beatyfikowana przez Pawła VI.
Powołaniem Urszuli była młodzież i jej wychowanie, poza tym wieloraka pomoc w duszpasterstwie Kościoła. Drogę tego powołania odkryła w krakowskim klasztorze Sióstr Urszulanek. Stamtąd to w 1907 roku wyruszyła – za wiedzą papieża Piusa X, świętego Piusa X – na pracę apostolską naprzód do ówczesnego Petersburga. W 1914 roku zmuszona do opuszczenia Rosji, apostołuje w krajach skandynawskich i rozwija wieloraką działalność na rzecz swej udręczonej Ojczyzny. Kiedy po wojnie poprosiła papieża Benedykta XV o zatwierdzenie nowego zgromadzenia, które powstało w niezwyczajny sposób podczas tego apostołowania, otrzymała to zatwierdzenie. Ówczesny generał jezuitów, rodzony brat Matki Urszuli, ojciec Włodzimierz Ledóchowski, był wobec Stolicy Apostolskiej rzecznikiem dzieła siostry.
Duży wpływ na życie błogosławionej i jej rodzeństwa wywarł ich stryj, kardynał Mieczysław Ledóchowski, arcybiskup gnieźnieńsko-poznański, Prymas Polski, późniejszy Prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, a wiemy, że także i więzień... Wiemy, że właśnie tu, w Poznaniu, walczył on z polityką pruskiego Kulturkampfu o zachowanie wiary, polskości i autonomii Kościoła, za co był prześladowany i więziony.
Tu w Pniewach, blisko Poznania, znajduje się macierzysty dom Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego – zwanych powszechnie: urszulanki szare. Matka Urszula Ledóchowska jest założycielką tej polskiej gałęzi urszulanek, a także domu w Pniewach. Zgromadzenie jednakże rozprzestrzeniło się szybko w różnych częściach Polski, zwłaszcza na Wschodzie, a także w różnych krajach poza Polską i poza Europą. Równocześnie Matka Urszula apostołowała (na życzenie Stolicy Apostolskiej) w Rzymie – tam też dokonała swoich ziemskich dni 29 maja 1939 roku i tam znajduje się jej grób w domu generalnym przy via del Casaletto.
Wpisując Matkę Urszulę Ledóchowską w poczet błogosławionych, pozostawiamy ją Kościołowi w Polsce i Zgromadzeniu Sióstr Urszulanek na chwałę Bożą, ku podniesieniu dusz ludzkich i wiecznemu ich zbawieniu.
