Gdy matka Urszula umiera 29 maja 1939 roku w Rzymie, mówi się, że „zmarła święta”. Pochowano Ją na cmentarzu Campo Verano, w grobowcu, który niewiele wcześniej kupiła dla domów rzymskich Zgromadzenia.
W ramach procesu beatyfikacyjnego, który podjęto po dwóch cudownych uzdrowieniach za wstawiennictwem m. Urszuli, w obecności Trybunału Prawnego Kurii Rzymskiej, ówczesnej matki generalnej Zgromadzenia, matki Franciszki Popiel, oraz kilku przedstawicielek Zgromadzenia dokonuje się ekshumacji ciała matki Urszuli w celu stwierdzenia tożsamości – w dniu 22 kwietnia 1959. Okazuje się przy tym, że ciało jest w całości zachowane. W dniu 2 grudnia 1959 roku przeniesiono ciało do specjalnie przygotowanego grobowca w kaplicy domu generalnego Zgromadzenia przy via Casaletto.
Po beatyfikacji matki Urszuli w 1983 roku Ojciec Święty Jan Paweł II – za pośrednictwem swojego sekretarza ks. Stanisława Dziwisza i ks. Józefa Kowalczyka, kierownika sekcji polskiej z watykańskim Sekretariacie Stanu, podsuwa siostrom urszulankom pomysł, by Jej ciało relikwie przenieść z Rzymu do Pniew, do domu macierzystego Zgromadzenia. Podczas nabożeństwa majowego w Ogrodach Watykańskich w przeddzień przewiezienia relikwii bł. Urszuli, w dniu 11 maja 1989, tak uzasadnia ten krok:
Wiemy, że ziemia ojczysta ma prawo do Twojej obecności. Że tam właśnie, w Pniewach, na prastarej ziemi piastowskiej w Wielkopolsce, jest główne gniazdo Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Szarych. Tam powinnaś spocząć. Tam – takie jest prawo Twojej rodziny, Twojego Zgromadzenia.
Zainteresowanie osobą bł. Urszuli sprawia, że od 1983 roku również Pniewy, dom macierzysty, miejsce uświęcone obecnością Założycielki za życia, kojarzone z Jej działalnością, znajdują się w centrum zainteresowania. Rośnie liczba pielgrzymek i indywidualnych gości, co też jest potwierdzeniem słuszności myśli Ojca Świętego.
Bezpośrednie przygotowania do uroczystej translacji – przewiezienia – rozpoczynają się w sierpniu 1987 roku. Starano się najpierw o opinię co do kaplicy pniewskiej jako przyszłego miejsca złożenia relikwii.
Po uzyskaniu odpowiednich pozwoleń przystępuje się do budowy kaplicy bł. Urszuli, rozbudowując w tym celu prezbiterium pierwotnej kaplicy pniewskiej. Jesienią 1988 roku ma miejsce kolejna ekshumacja ciała bł. Urszuli – 30 lat po złożeniu go w grobowcu w kaplicy domu generalnego. Stwierdza się ponownie nienaruszony stan. Na początku maja 1989 roku, tuż przed przewiezieniem, relikwie zostają włożone do nowego, specjalnie przygotowanego relikwiarza.
W dniu 12 maja, 50 lat po swojej śmierci, bł. matka Urszula udaje się w drogę powrotną z Rzymu do Pniew. Trasa wiedzie przez północne Włochy, Austrię i Czechosłowację do Polski. W 30 miejscach związanych z życiem i działalnością m. Urszuli odbywają się uroczystości z okazji przybycia Jej relikwii, jak na przykład w Brescii (12-15 maja), Loosdorf (15-17 maja), w Lipnicy Murowanej (19-20 maja), w Krakowie (20-21 maja), Częstochowie (21-22 maja), Łodzi (24-26 maja), Warszawie (26-27 maja), Poznaniu (27-28 maja)…
W dniu 28 maja relikwie docierają do Pniew. Następnego dnia, w święto liturgiczne bł. Urszuli i 50. rocznicę jej śmierci ks. kardynał Józef Glemp, Prymas Polski, koncelebruje z licznym gronem księży na ołtarzu przed klasztorem Mszę św. ku czci Błogosławionej. Po Mszy św. relikwie zostają przeniesione do kaplicy, gdzie do wieczora przychodzą ludzie, aby się modlić. Wieczorem ciało relikwie przenosi się do nowego relikwiarza, który w dniu 30 maja zostaje złożony w sarkofagu, w bocznej kaplicy.
Sarkofag jest dziełem Anny Grocholskiej. Na ścianie za sarkofagiem umieszczono najpierw obraz Błogosławionej wykonany przez Annę Koźniewską, który później jednak później zostaje zastąpiony fotografią m. Urszuli z 1922 roku. Obecnie po prawej i lewej stronie obrazu znajdują się liczne wota wdzięczności za łaski otrzymane za wstawiennictwem św. Urszuli.
