Mimo usilnych modlitw o rychłą kanonizację bł. Urszuli przez wiele lat wyglądało na to, że bł. Urszula jest „tylko od małych cudów”. Jednak 13 lat po beatyfikacji m. Urszuli doszło do wydarzenia, które pozwoliło na podjęcie kroków w kierunku jej kanonizacji. Było to cudowne uratowanie 14-letniego Daniela Gajewskiego od śmierci w wyniku porażenia prądem elektrycznym o napięciu 220 V. Wypadek miał miejsce 2 sierpnia 1996 roku w Ożarowie Mazowieckim. Proces diecezjalny w sprawie domniemanego cudu za przyczyną bł. Urszuli rozpoczął się w kwietniu 1998 roku w Warszawie. Przewodził mu ks. kard. Józef Glemp. W styczniu 2002 komisja teologiczna w Rzymie uznała wstawiennictwo bł. Urszuli w uratowaniu życia Daniela Gajewskiego.

Kanonizacja bł. Urszuli odbyła się 18 maja 2003 roku w Rzymie. Razem z m. Urszulą Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił świętym bpa Józefa Sebastiana Pelczara.

Jan Paweł II Kanonizacja m. Urszuli Ledóchowskiej Rzym 18 maja 2003 – fragment homilii:

Święta Urszula Ledóchowska (…) czerpała natchnienie i siły do wielkiego dzieła apostolstwa z umiłowania Eucharystii. Pisała: „Mam miłować bliźnich, jak Jezus mnie umiłował. Bierzcie i jedzcie me siły, bo one są do waszej dyspozycji (…). Bierzcie i jedzcie moje zdolności, moją umiejętność (…), me serce – niech swą miłością rozgrzewa i rozjaśnia życie wasze (…). Bierzcie i jedzcie mój czas – niech on będzie do waszej dyspozycji. Jam wasza, jak Jezus jest mój”. Czy w tych słowach nie brzmi echo oddania, z jakim Chrystus w Wieczerniku ofiarował samego siebie Uczniom wszystkich czasów? (…)

W świetle tej eucharystycznej miłości świata Urszula w każdej okoliczności umiała dostrzec znak czasu, aby służyć Bogu i braciom. Ona wiedziała, że dla człowieka wierzącego każde, nawet najmniejsze wydarzenie staje się okazją do realizowania planów Bożych. To, co zwyczajne, czyniła nadzwyczajnym, codzienne zmieniała w ponadczasowe; to, co przyziemne, czyniła świętym. (…)