POWRÓT DO POLSKI (1920)
W 1918 roku Polska odzyskuje niepodległość. Kraj jest zrujnowany zaborami i wojną, ale społeczeństwo z radością i zapałem staje do odbudowy Ojczyzny. Matka myśli o powrocie ze swą wspólnotą do kraju. W 1920 roku zostaje kupiony, za ofiarowane przez konsula Stolt-Nielsena z Norwegii pieniądze, majątek w Pniewach pod Poznaniem. Tutaj powstaje pierwszy dom szarych urszulanek w Polsce, mający jako patrona św. Olafa w dowód wdzięczności za pomoc norweskich przyjaciół.
M. Urszula, z liczącą około 40 osób wspólnotą sióstr i grupą osieroconych dzieci, w sierpniu 1920 roku wraca do Polski. Zaczyna się nowy etap w życiu wspólnoty.
Stolica Apostolska daje pozwolenie na przekształcenie klasztoru petersburskiego w apostolskie Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego.
Ze starego korzenia wyrasta nowa gałąź, pragnąca żyć duchowością urszulańską sięgającą św. Anieli Merici oraz charyzmatem pracy wychowawczej jako uprzywilejowanego narzędzia ewangelizacji, kierując swe działania szczególnie ku najbardziej potrzebującym i ubogim. Zgromadzenie z zapałem włącza się w odbudowę zniszczonej przez lata rozbiorów i pierwszą wojnę światową Ojczyzny.
Matka formuje siostry do umiłowania Boga ponad wszystko, pragnąc, aby żyły w prostocie i pokorze, były pełne poświęcenia i twórcze w podejmowanych inicjatywach pracy dla innych, zwłaszcza dla dzieci i młodzieży. Uśmiech, pogodę ducha i dobroć uważa za szczególnie wiarygodne świadectwo więzi z Chrystusem i temu świadectwu przypisuje wielki wpływ ewangelizacyjny i wychowawczy. Uczy, że świętość jest dostępna dla każdego, że polega na pełnym miłości do Boga i ludzi zaangażowaniu w codzienne obowiązki.
Sama wiele podróżuje, odwiedzając wspólnoty i odpowiadając na nowe propozycje pracy. Doceniając ogromną rolę organizacji wspomagających katechezę i wychowanie religijne, w 1925 roku przenosi na grunt polski Krucjatę Eucharystyczną (dziś: Eucharystyczny Ruch Młodych).
Matka Urszula inicjuje wydawanie książek i pisemek dla dzieci i młodzieży, sama pisze do nich artykuły. Uczestniczy aktywnie w życiu religijnym, kulturalnym i społecznym kraju. W dowód uznania za pracę dla Polski otrzymuje wysokie odznaczenia państwowe.
Śmierć matki Urszuli 29 maja 1939 roku kończy pierwszy etap rozwoju Zgromadzenia. Liczy ono około 780 sióstr w ponad 44 wspólnotach w Polsce, we Włoszech i we Francji.