Córka Mikołaja i Heleny z d. Grevé. Po szkole średniej w 1916 ukończyła 3-letnie Wyższe Kursy Jęz. Francuskiego (Łochwickoj Skałon) w Petersburgu. Była nauczycielką jęz. francuskiego w gimnazjum w Kaliszu. W wieku 32 lat wstąpiła w Sieradzu do Zgromadzenia i w okresie postulatu pracowała również jako nauczycielka w szkole średniej. W 1926-1930 - poza krótkim okresem spędzonym u rodziny - przebywała w Pniewach. Odbyła tam nowicjat koadiutorski i złożyła śluby koadiutorskie. Następnie została skierowana do Łodzi, gdzie pracowała kolejno w domach przy ul. Kopernika, na Czerwonej i w Kazimierzu (do 1942). Prowadziła rachunki, sklepik Krucjaty Eucharystycznej, pracowała w kuchni dla bezrobotnych, a po zdaniu w II 1938 w Łodzi państwowego egzaminu pielęgniarskiego - jako infirmerka. Po wywiezieniu przez Niemców sióstr z Kazimierza 20 VII 1942 pozostawiono ją jeszcze w Kazimierzu z dziećmi do 13 VIII 1942. Zabrana stamtąd najpierw do obozu przejściowego w Łodzi, 20 VIII 1942 została wywieziona z innymi siostrami do obozu dla zakonnic w Bojanowie, gdzie przebywała do 25 II 1945. Pracowała w magazynie, ponieważ dobrze mówiła po niemiecku. Była dobra dla więźniów, ale za to w niełasce u Niemców, którzy wysłali ją do pracy w szpitalu w Gostyninie. Dźwigała tam ciężkie garnki, co prawdopodobnie stało się przyczyną skrętu kiszek. Była mężna w cierpieniu i nie poddała się chorobie. Wyglądała groźnie, była trochę szorstka, ale chorym i potrzebującym, a także dzieciom, oddana całą duszą. Gdy dowiedziała się, że coś komuś dolega, twarz jej natychmiast łagodniała. Potrafiła całą noc czuwać przy chorym, by ulżyć mu w cierpieniu. Od II 1945 była znowu w Łodzi na Czerwonej, następnie przebywała w Pniewach, gdzie dokończyła rozpoczęty w 1939 nowicjat kanoniczny i 15 VIII 1946 złożyła profesję zakonną. Kolejnymi jej wspólnotami były: Łódź - dom przy ul. Czerwonej, Słupsk (1946-1947) i Warszawa (1947-1948). 23 IX 1948 wyjechała do Kielc, gdzie powierzono jej magazyn "Caritasu". Tam po raz drugi dostała skrętu kiszek. Została poddana operacji, ale zdrowia nie odzyskała. Zmarła w 56 roku życia i w 24 roku powołania zakonnego. Jej pogrzeb - pierwszy pogrzeb urszulański w Kielcach - miał charakter bardzo uroczysty. Zaskarbiła sobie wdzięczność i uznanie wielu ludzi. Spoczywa na nowym cmentarzu w Kielcach.

* S. Chrostkówna, Kielce - pogrzeb s. Saulskiej, "Posłaniec św. Urszuli, IX-XII 1948.