Córka Marcina i Kseni z d. Seniszyn, grekokatolików. Pochodziła z wielodzietnej (9 dzieci) rodziny rolniczej. Wcześnie straciła rodziców i 4 rodzeństwa, zmarłych w czasie panującej epidemii. Po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej pracowała najpierw zarobkowo w Truskawcu, w domu wypoczynkowym sióstr służebniczek, a w 1930-1932 przebywała w zakładzie św. Józefa dla sierot, prowadzonym przez siostry serafitki w Stryju, ucząc się szycia. Mając 30 lat, wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia. Okres formacji przednowicjackiej spędziła w domu w Poznaniu. W 1934-1935 odbyła nowicjat w Pniewach i złożyła śluby zakonne. Następnie powróciła do Poznania i pozostała tam do 1938. Lata 1938-1939 spędziła w Komornikach. W 1939-1948 przebywała w Sieradzu. Tam przeżyła m.in. okres okupacji niemieckiej, pracując w szpitalu powiatowym. 16 II 1944 uległa wypadkowi przy obsłudze pralki elektrycznej, wskutek czego musiała poddać się amputacji 2 palców u prawej ręki. Po wojnie pracowała w Domu Księży Emerytów w Częstochowie (1948-1965) i w domu na Grabówce k. Częstochowy (1965-1988). Odznaczała się nabożeństwem do Matki Najświętszej. Inteligentna, rozumna, starała się pogodnie wypełniać zlecane jej zadania. Była uzdolniona artystycznie. Poza zwykłymi obowiązkami haftowała obrusy, które służyły jako prezenty. Kochała przyrodę, zwłaszcza kwiaty i ptaki. 11 IX 1988 przyjechała do domu w Łodzi przy ul. Obywatelskiej. Spędziła tam rok w infirmerii, nie opuszczając łóżka. Do końca była wytrwała w modlitwie i cierpieniu, znoszonym z pogodnym poddaniem się woli Bożej. Zmarła w 88 roku życia. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.

* S. Paulina Aniela Jaskulanka USJK, Kronika okupacyjna klasztoru Sióstr Urszulanek w Sieradzu, Niepokalanów 1993.