Córka Stanisława i Anny z d. Jóźwickiej. Pochodziła z wielodzietnej (9 dzieci) rodziny rolniczej. Uczęszczała do szkoły rosyjskiej, a w domu uczyła się jęz. polskiego. Po śmierci matki pomagała ojcu w gospodarstwie, potem podjęła pracę zarobkową, m.in. w Kolegium Misyjnym Ojców Oblatów w Lublińcu. W wieku 36 lat została przyjęta w Pniewach do Zgromadzenia. Kandydaturę i postulat odbywała w Otorowie, nowicjat w Pniewach (1934-1935) i złożyła śluby zakonne. Następnie powróciła do Otorowa i pozostała tam do 1942. Głównym jej zajęciem była praca w kuchni. W latach okupacji (VIII 1942 - III 1945) prowadziła gospodarstwo ks. St. Dolatowskiemu, ówczesnemu proboszczowi w Otorowie. Po zakończeniu działań wojennych pracowała nadal w domu otorowskim do likwidacji domu przez władze PRL w VIII 1954. Następnie - do śmierci - przebywała w Lipnicy. Sumienna i obowiązkowa, modlitwą i pracą chwaliła Pana. Pamięcią modlitewną ogarniała potrzeby Zgromadzenia, wspólnoty, modliła się za tych, którzy nie mają czasu na modlitwę. Była słabego zdrowia. Na ostatnim etapie życia męczył ją ubytek sił i wzrastające niedołęstwo. Zawsze czynna, pracowita, z trudem godziła się na bezczynne leżenie. Cierpienia ofiarowała Jezusowi jako przebłaganie za grzechy swoje i tych, którzy nie wynagradzają. Tęskniła do spotkania z Panem. Zmarła w 90 roku życia i 55 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Otorowie.