Córka Jana i Józefy z d. Latoszewskiej. Sytuacja rodzinna sprawiła, że od dziecka wychowywana była przez siostry zakonne w różnych zakładach wychowawczych. W 1940 ukończyła w Warszawie szkołę powszechną, w 1947 - LO w Skolimowie, a w 1948 Państwowe Kursy Nauczycielskie w Warszawie przy Państw. Liceum Pedagogicznym im. E. Orzeszkowej, uzyskując dyplom nauczyciela szkół powszechnych. Kochała dzieci, chciała być nauczycielką, ale jednocześnie budziło się w niej powołanie zakonne. Pojechała do Słupska, aby tam przedstawić te pragnienia swej dawnej wychowawczyni, s. Augustynie Szczepańskiej. Po rozmowie i modlitwie podjęła decyzję wstąpienia do Zgromadzenia. Wstąpiła w Słupsku, mając 21 lat. Przez prawie rok, odbywając kandydaturę i postulat, pracowała w świetlicy i w przedszkolu. W 1949 ukończyła w Łodzi kurs katechetyczny i podjęła pracę katechetyczną w łódzkich szkołach powszechnych. Po nowicjacie, odbytym w 1951-1952 w Pniewach, złożyła I śluby zakonne. Następnie została skierowana do Chartowa, gdzie w 1952-1957 była wychowawczynią w domu dziecka i jednocześnie katechetką w miejscowości Kobylepole oraz w par. św. Jana Jerozolimskiego w Poznaniu. W 1957-1991, czyli ponad 30 lat, była katechetką: w Poznaniu (1957-1958), Zakopanem (1958-1963), Łodzi (1963-1967), warszawskich Młocinach (1967-1970), Koninie (1970-1971), Rabce (1971-1973) i Chylicach (1974-1991). W tym czasie odbyła studia na ATK w Warszawie i w 1971 uzyskała stopień magistra teologii. Była wrażliwa i dobra, chętna do niesienia pomocy innym. Pogodnym usposobieniem wnosiła radość w życie wspólnot, w których żyła. Była osobą inteligentną, zdolną, stale pogłębiającą swoją wiedzę religijną. Rzetelnie przygotowywała się do lekcji, chętnie korzystała z różnych pomocy katechetycznych. Potrafiła zorganizować dzieciom czas pozalekcyjny. Lubiła śpiewać, chętnie prowadziła więc schole dziecięce, dając wyraz radości, goszczącej w jej sercu. Organizowała z dziećmi wakacje, wycieczki, pielgrzymki, jak również różne przedstawienia, poprzez które uczyła dzieci sprawiać radość i ewangelizować innych. Dzieci występowały nie tylko w parafii, ale też w domach dziecka, w domach spokojnej starości, w sanatoriach. Miała dobry kontakt z rodzicami dzieci. Przyszedł jednak czas, że musiała pożegnać się z katechizacją. Zapadła na chorobę Alzheimera, która rozpoczęła się w mało zauważalny sposób. Lata 1991-1994 spędziła w domu w Młocinach, a ostatni okres życia - w Łodzi przy ul. Obywatelskiej. Choroba jej była stopniowym oddawaniem Panu Bogu wszystkiego, powolnym odchodzeniem, dojrzewaniem do nieba. Przeszła do wieczności w 73 roku życia i 52 roku powołania zakonnego. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.