Córka Antoniego i Marianny z d. Sobczak. Pochodziła z głęboko religijnej rodziny robotniczej. Była szósta spośród 12 dzieci. W 1919 ukończyła szkołę powszechną. Następnie pracowała w fabryce, pomagając rodzicom. Miała zamiar zrealizować powołanie zakonne u sióstr pasterek w Poznaniu, ale po 2-tygodniowym pobycie zrezygnowała i przyjechała do Pniew. Do Zgromadzenia została przyjęta w wieku 24 lat. W Pniewach odbyła wszystkie etapy formacji i złożyła śluby zakonne. Następnie wyjechała do Zakopanego, gdzie pozostała do 1938. W 1938-1939 pracowała w Lubczu n. Niemnem, a lata II wojny (1939-1945) przeżyła w Czarnym Borze k. Wilna. Głównym jej zajęciem była praca w kuchni. Po wojnie przebywała w Brodach Pozn. (1945-1952), Pniewach (1952-1957), Otorowie (1957-1966), Kunowie (1966-1981) i Gromadzicach (1981-1988), pracując przez 30 lat jako zakrystianka. Gorliwie służyła pomocą kapłanom i wiernym, troszcząc się również o to, by dobrocią i miłością jak najwięcej ludzi przyprowadzić do Jezusa Eucharystycznego. Swoim postępowaniem budziła zaufanie. W X 1988 przyjechała do domu macierzystego w Pniewach i tam do śmierci pozostała wzorem cierpliwego i pogodnego znoszenia cierpienia, związanego z postępującą miażdżycą, oraz wdzięczności za najmniejszą nawet usługę. Pokazała też, jak z modlitwy i zawierzenia Bogu można do końca czerpać moc, pokój, wiarę, nadzieję i umiłowanie dóbr wiecznych. Zmarła w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, w 88 roku życia i 64 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu zakonnym w Pniewach.