Córka Rocha i Katarzyny z d. Mendery. Pochodziła z wielodzietnej rodziny rolniczej. Była kuzynką s. Augustyny Sobczak, urszulanki SJK. Uczęszczała do szkoły w Sadowiu, następnie pomagała rodzicom w gospodarstwie. W wieku 24 lat wstąpiła do Zgromadzenia. W Pniewach otrzymała formację zakonną, złożyła śluby czasowe i 6 I 1939 śluby wieczyste. Poza pobytem na kuracji - całe życie zakonne spędziła w domu macierzystym. Była żywa, wesoła, lubiła śpiew i przyrodę. Wykonywała różne prace domowe i apostolskie. Odznaczała się szybką orientacją i energią w działaniu. W czasie okupacji niemieckiej spieszyła w niedziele wcześnie rano do kościoła w Otorowie, a wracając, często przynosiła w bursie Komunię św. dla chorych sióstr. Postępowanie jej nacechowane było głębokim duchem wiary, czego dawała dowody w różnych sytuacjach życiowych. W 1947 ujawniły się w niej początki ciężkiej choroby (sclerosis multiplex). Choroba oderwała ją od powierzonych jej zajęć, a z czasem pozbawiła wszelkiej możności zewnętrznego działania. Pomimo to starała się być użyteczna. Pomagała siostrom w szwalni i ze szczególnym upodobaniem robiła dla dzieci różnego rodzaju zabawki. Choroba czyniła gwałtowne postępy, przysparzając jej cierpienia, ale każdy dzień jej życia był świadomym zbliżaniem się do spotkania z Bogiem. Zmarła w święto Aniołów Stróżów z wyrazem radosnej pogody na twarzy. Spoczywa na cmentarzu Zgromadzenia w Pniewach.

* Wspomnienie o śp. Siostrze Irenie Sobczak, "Szary Posłaniec" 1969 nr 17.