Córka Wawrzyńca i Marianny z d. Gielnik. Pochodziła z wielodzietnej (9 dzieci) rodziny rolniczej. Od młodości odznaczała się pobożnością. Do Zgromadzenia wstąpiła jako jedna z pierwszych sióstr w Pniewach, mając 21 lat, i tam spędziła całe życie zakonne. Początkowo pracowała w gospodarstwie, a od czasu wypadku, któremu uległa, spadając z wozu, uczestniczyła w różnych pracach domowych i apostolskich domu macierzystego. Życie zakonne traktowała poważnie. Z sumiennością i dokładnością starała się wypełniać przyjęte zobowiązania. Ceniła powołanie zakonne, żyła nim i była szczęśliwa, że również jedna z jej siostrzenic została służebniczką. Odznaczała się pokorą, cichością i cierpliwością. Była pracowita i wytrwała, serdeczna w kontaktach ze współsiostrami. Począwszy od 1945, coraz częściej zapadała na zdrowiu. Dokuczała jej odnawiająca się rana nogi i choroba płuc, nasilały się dolegliwości serca. Mimo to była spokojna, pogodna, za wszystko wdzięczna, rozmodlona. Oczekiwała śmierci ufnie i radośnie. Zmarła w uroczystość Objawienia Pańskiego w 78 roku życia i w 57 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu Zgromadzenia w Pniewach.