Córka Antoniego i Heleny z d. Orszewskiej. Pochodziła z wielodzietnej rodziny rolniczej. Po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej pomagała rodzicom w prowadzeniu gospodarstwa, a później podjęła pracę zarobkową w mleczarni w Wilnie. Mając 22 lata, została w Czarnym Borze przyjęta do Zgromadzenia. Po odbyciu kandydatury i postulatu pojechała do Pniew, gdzie w 1935-1936 odbyła nowicjat i złożyła śluby zakonne. Następnie powróciła do Czarnego Boru. Pracując w piekarni, pozostała tam do wyjazdu sióstr z Wileńszczyzny w 1946. Po 3-miesięcznym pobycie w Warszawie i w Ożarowie została posłana do Słupska. Następnymi domami, w których przebywała, były: Kielce (1948-1949), Pniewy (1949-1954), Warszawa (III-IX 1954), Ożarów (1954-1957), Nałęczów (1957-1979), Sieradz (1979-1980), Milanówek (1980-1982), Rogóźno (1982-1985) i Augustów (1985-1997). Była człowiekiem pogodnym, o dobrym charakterze, dlatego ceniono ją i kochano. Zbliżała ją do Boga zwyczajna, codzienna praca, którą wykonywała sumiennie, a także jej miłość wobec najbliższego otoczenia, cierpliwość i modlitwa w wielu intencjach. Pod koniec życia modlitwa ta stała się jeszcze bardziej intensywna, gdy z powodu wieku i choroby serca nie mogła już pracować. Teraz - jak napisała - pozostał mi tylko najważniejszy egzamin: dobre przygotowanie się do śmierci. Jestem szczęśliwa i bardzo dziękuję moim przełożonym za wyrozumiałość dla mnie, za opiekę, często wzruszającą. Odeszła do Pana w 87 roku życia i 65 roku powołania zakonnego. Pogrzebowi przewodniczył bp W. Ziemba, ordynariusz ełcki. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Augustowie.