Córka Stanisława i Józefy z d. Ostaszewskiej. Pochodziła z rodziny rzemieślniczej, mającej 3 dzieci. Gdy miała 6 lat, zmarła jej matka. W 1943 ukończyła szkołę powszechną. Z powodu choroby ojca została skierowana do zakładu opiekuńczo-wychowawczego, prowadzonego przez Zgromadzenie w Warszawie przy ul. Tamka 30. Tam przeżyła powstanie warszawskie, a po przymusowej ewakuacji mieszkańców domu wraz z siostrami udała się do Ołtarzewa, potem do Zakopanego i do Chylic. W latach wojny ukończyła na tajnych kompletach gimnazjum ogólnokształcące. W 1947 wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus w Sosnowcu, ale z powodu choroby płuc musiała przerwać nowicjat. Wyjechała do rodziny w Szczecinie i tam, lecząc się, ukończyła w 1950 seminarium dla wychowawczyń przedszkoli. W 1951 ponowiła próbę życia zakonnego u karmelitanek, ale skoro i ta się nie powiodła, rok później, mając 23 lata, wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia. Po krótkim pobycie w Pniewach została wysłana do domu w Rabce, gdzie odbyła okres formacji przednowicjackiej oraz nowicjat koadiutorski, zakończony złożeniem ślubów koadiutorskich. Do nowicjatu kanonicznego w Pniewach została przyjęta 14 VIII 1956 i rok później złożyła I profesję zakonną. Śluby wieczyste złożyła w Pniewach 15 VIII 1961. Następnie została skierowana do Łodzi, gdzie w domu przy ul. Rzgowskiej pracowała w przedszkolu do chwili upaństwowienia go w 1962. Także w 1962 rozpoczęła pracę katechetyczną przy par. Przemienienia Pańskiego w Łodzi. Ukończyła w tym czasie kurs dla kierowników i wychowawców przedszkoli "Caritas" i przez 3 lata uczyła się prywatnie muzyki. W 1963 ukończyła roczny kurs katechetyczny w archidiec. warszawskiej. W 1971-1974 była katechetką i asystentką domu w Ozorkowie, a w 1974-1977 kierowniczką wspólnoty i katechetką przy par. św. Józefa. Tę samą pracę wykonywała następnie przez rok we Wrocławiu (1978-1979). W 1978 przeszła poważną operację i po okresie rekonwalescencji w Ożarowie i w Milanówku (1978-1979) podjęła na nowo pracę katechetki w Łodzi (1979-1980), w Słupsku (1980-1985), obowiązki kierowniczki domu w Łęczycy (1985-1988), pracę organistki i katechetki w Monicach (1988-1991). W 1991 przyjechała do klasztoru w Sieradzu, gdzie również katechizowała dzieci, ale choroba sprawiła, że w 1995 musiała przerwać pracę. Z biegiem czasu wymagała coraz większej troski i opieki. Chrystus pozwolił jej uczestniczyć w Jego cierpieniu. Była człowiekiem wrażliwym i nerwowym, fizycznie słabym, a jednocześnie otwartym, pogodnym, rozmiłowanym w pracy katechetycznej. W głębi Serca Jezusowego odnajdywała siły i pokój wewnętrzny. Zmarła w 75 roku życia i w 51 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.