Córka Józefa i Zofii z d. Frąckowiak. Pochodziła z religijnej rodziny rolniczej. Była jedenastym dzieckiem. Gdy miała 5 lat, zmarła jej matka. Uczęszczała do miejscowej szkoły powszechnej, a następnie pomagała w domu. Mając 23 lata, wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia i pozostała w domu macierzystym do końca życia. W 1925-1927 odbyła nowicjat i złożyła śluby zakonne, a w 1930 śluby wieczyste. Jedyny jej pobyt poza Pniewami był to okres spędzony w Sulejowie na leczeniu płuc (1952-1954). Początkowo pomagała w gospodarstwie i w pracach polnych. Czyniła to z zamiłowaniem. Później z równym zamiłowaniem zajmowała się hodowlą królików i innymi pracami, jak np. naprawą obuwia sióstr. Pracowała solidnie, sumiennie i odpowiedzialnie, z ofiarnością. Miała pozytywny stosunek do ludzi. Była pogodna, dowcipna, nienarzekająca. Przez wiele lat była skazana na całkowitą pomoc otoczenia, choć z pomysłowością starała się ulżyć siostrom i być samodzielna. Przebywanie w kaplicy, blisko Pana Jezusa w Najśw. Sakramencie, i czytanie Biblii było jej największą radością. Umiłowaną jej modlitwą był różaniec. W miarę upływu lat traciła władzę w nogach, jak również słuch i wzrok, ale trzeźwość umysłu zachowała do końca życia. Godzinę przed śmiercią przyjęła sakrament chorych. Podziękowała księdzu za posługę, potem wspólnie z siostrami odmawiała różaniec i z tą modlitwą na ustach, w 97 roku życia, odeszła do wieczności. Spoczywa na cmentarzu Zgromadzenia w Pniewach.