Córka Józefa i Walerii z d. Gruszczyńskiej. Pochodziła z wielodzietnej (8 dzieci) rodziny rzemieślniczej. Ukończyła szkołę powszechną i 2-letni kurs szycia i kroju w Piotrkowie Tryb. (1918). W następnym roku rodzina przeniosła się do Łodzi. Podjęła tam pracę zarobkową w fabryce, by pomóc rodzinie. Nawiązała też kontakt z urszulankami, które wówczas mieszkały jeszcze u p. Nowickiej. Do Zgromadzenia wstąpiła, mając 25 lat, w domu przy ul. Czerwonej. Okres formacji przednowicjackiej spędziła w Łodzi i w Ozorkowie. 15 VIII 1928 została w Pniewach przyjęta do nowicjatu, śluby zakonne złożyła w Sieradzu. Następnie przebywała w domach w: Łodzi przy ul. Czerwonej (1930-1931) i przy ul. Obywatelskiej (1931-1932), Arturówku (1932-1934), Wilnie (1934-1935), w Warszawie przy ul. Siennej (1935-1939) i przy ul. Gęstej (1939-1944), Zakopanem (1944-1946), Ozorkowie (1946-1960), w Łodzi przy ul. Obywatelskiej (1960-1963) i w Lipnicy (1963-1991). Wykonywała różne prace, zarówno domowe, jak i apostolskie, służąc dzieciom i chorym, zwłaszcza chorej s. Alojzie Wielowieyskiej. Opiekowała się wiele lat zakrystią i kaplicą. W ostatnich latach życia dużo cierpiała, kilkakrotnie przebywając w szpitalach, a z powodu choroby kręgosłupa zmuszona była do korzystania z wózka inwalidzkiego. Pomimo złego stanu zdrowia chętnie wykonywała drobne usługi krawieckie każdemu, kto ją o to prosił. Cierpienia łączyła z cierpiącym Jezusem, ofiarowując je w intencjach Kościoła i Zgromadzenia i przygotowując się do spotkania z Panem w wieczności. Zmarła w 91 roku życia i 66 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Otorowie.