Córka Kazimierza i Emilii z d. Kamińskiej. Pochodziła z religijnej rodziny rolniczej. Do Zgromadzenia wstąpiła w Pniewach w wieku 28 lat. Formację zakonną otrzymała w Pniewach i po nowicjacie, odbytym w 1927-1929, złożyła śluby zakonne. Następnie została skierowana do pracy w kuchni domu poznańskiego. Była pobożna, pełna pokoju, dokładna; obowiązki spełniała sumiennie. Odznaczała się delikatnością i prostotą, za co kochała ją mieszkająca w internacie młodzież. W 1938 zaczęła uskarżać się na bóle w krzyżu i ból żołądka. Kiedy wybuchła II wojna światowa, stan jej zdrowia znacznie się pogorszył, a od jesieni 1941 nie podnosiła się już prawie z łóżka. Była cierpliwa i gotowa przyjąć każdą wolę Bożą. 19 III 1942 Niemcy wywieźli ją, razem z s. Donatą Rojko, która się nią opiekowała, do zakładu dla starszych osób (dawniej sióstr szarytek) w Poznaniu przy ul. Rybaki. Tam wkrótce zmarła. Była przy niej s. Donata i nawet udało się jej przyprowadzić do konającej księdza. Siostry otrzymały potajemnie wiadomość o jej śmierci i o dniu pogrzebu. Została pochowana na poznańskim cmentarzu na Dębcu.

* S. Magdalena Piegłowska, Poznań w latach 1922-1948 (mps).