Córka Mikołaja i Józefy z d. Żuberek. Pochodziła z wielodzietnej, zacnej rodziny rolniczej, która wychowując 10 dzieci, przyjęła jeszcze 2 chłopców, którzy stracili rodziców. Uczęszczała do miejscowej szkoły powszechnej. Pracowała aktywnie w KSM-ie, korzystając również z organizowanych przez stowarzyszenie kursów gospodarczych w Liskowie i w Kaliszu. Mając 24 lata, wstąpiła w Sieradzu do Zgromadzenia. Po okresie kandydatury i postulatu pojechała do Pniew, gdzie w 1937-1938 odbyła nowicjat. Po złożeniu ślubów zakonnych powróciła do Sieradza. Wykonywała różne prace. Jako przyuczona pielęgniarka, opiekowała się chorymi, szczególnie starszymi siostrami. Sama zgłosiła się do pracy w gospodarstwie, gdy zabrakło siostry, która tę pracę wykonywała. Kochała Matkę Założycielkę, którą osobiście znała, i starała się realizować charyzmat Zgromadzenia. Była życzliwa i oddana ludziom, wrażliwa na biedę i ludzkie potrzeby. Szczególnie ujawniło się to w czasie II wojny, gdy pracując z siostrami w zakaźnym szpitalu więziennym, w różny sposób pomagała więźniom, a także miała szczególny udział w akcji grzebania więźniów, którą siostry podjęły, by zapewnić umarłym godny pochówek i przekazać rodzinom wiadomość o miejscu wiecznego spoczynku zmarłego. Mimo podeszłego wieku i nasilającej się astmy nie opuszczała codziennych obowiązków. Tak było również w ostatnim dniu, gdy gotowa była do udania się na ranną medytację, tymczasem nagły atak słabości położył kres jej życiu. Odeszła do Pana po latach pełnych trudu i ofiary. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.

* S. Paulina Aniela Jaskulanka USJK, Kronika okupacyjna klasztoru Sióstr Urszulanek w Sieradzu, Niepokalanów 1993.