Córka Andrzeja i Marianny z d. Kuźnickiej. Pochodziła z wielodzietnej (12 dzieci) rodziny rolniczej. W czasie I wojny światowej wędrowała z wysiedlonymi rodzicami na wschód i przez 3 lata przebywała pod Mińskiem. Ojciec zmarł na tamtych terenach, a matka po wojnie powróciła z dziećmi do Polski, gdzie zmarła w 1921. Mając 25 lat, pojechała do Warszawy z zamiarem nauczenia się haftu. Zamieszkała w Zakładzie Opieki św. Józefa na Sewerynowie. Mając 27 lat, wstąpiła w Warszawie do Zgromadzenia. Okres formacji przednowicjackiej spędziła w domu przy ul. Siennej w Warszawie, nowicjatu - w Pniewach, tam również złożyła śluby zakonne. Następnie z poświęceniem pracowała w domach w: Warszawie przy ul. Gęstej (1937-1944), Ożarowie (IX-XI 1944), Zakopanem (1944-1945), Chylicach (1945-1955), Częstochowie przy ul. 3 Maja (1955-1964), Częstochowie na Grabówce (1964-1974). Była pracowita i pogodnego usposobienia. Wykonując zlecane jej prace, uczestniczyła w zadaniach apostolskich domów, opiekowała się chorymi, zarówno kapłanami, jak i siostrami. W 1970 spadła ze strychu, łamiąc rękę i nogę. Od tego czasu zaczęła podupadać na zdrowiu, a w X 1972 uległa lekkiemu paraliżowi z powodu wylewu krwi do mózgu. Ten ostatni etap jej życia wiązał się z cierpieniem, które znosiła cierpliwie i pogodnie, świadomie przygotowując się do spotkania z Panem. Powtórny wylew stał się powodem śmierci. Poszła do Boga po zasłużoną nagrodę. Pochowana została na cmentarzu parafialnym w Częstochowie na Kulach. Po ekshumacji 9 XI 2004 spoczęła na Cmentarzu św. Rocha.