Myślę, że widok białych ornatów księży, dla tych, którzy patrzyli na nich, wzbudzał pragnienie modlitwy za nasz Kościół i o świętość osób konsekrowanych. W wiejskim kościele czekali mieszkańcy wsi Mkiwa. Radosna uroczystość odbyła się w nowo wybudowanym kościele, który, za pozwoleniem biskupa diecezji Singida, został dedykowany św. Urszuli. Kościół był pięknie udekorowany draperią schodząca z sufitu wzdłuż ścian – całość w złocistożółtym kolorze, co nadawało bardzo świąteczny charakter. W absydzie po prawej stronie ołtarza, daleko od tabernakulum, umieszczono dużą fotografię św. Urszuli.
Kościół był wypełniony po brzegi i wielu, zwłaszcza dzieci i młodzież, pozostało na zewnątrz z powodu braku miejsca. Podczas uroczystości śpiewał chór, a grupa dzieci tańczyła przed schodami ołtarza. Podczas ofiarowania nasze kandydatki, zgodnie z lokalnymi zwyczajami, wykonały taniec, wychodząc od drzwi wejściowych i zbliżając się do ołtarza. Podobne tańce są wykonywane na przyjęciach, nie przeszkadzają, ale dają nutę świątecznej radości.
Śpiewy podczas liturgii zostały wykonane przez chór wiejski „Św. Urszuli” i nasze siostry. Niektóre pieśni zostały wykonane tylko przez chór wspólnoty urszulanek w Mkiwa. Wielu wiernych uczestniczyło w tej uroczystości obchodów 100-lecia jako podziękowanie za dar, jaki Bóg uczynił naszemu Zgromadzeniu w minionych latach.
W kościele byli wierni wioski – od dzieci po osoby starsze – przedstawiciele rządu i inni przyjaciele urszulanek, którzy dorastali w Mkiwa w ciągu około trzydziestu lat, podczas których nasze siostry uczyły przedszkolaki i wychowywały w wierze, przekazując formację religijną aż do szkoły średniej.
Widziałem także przechodzące matki w strojach grupy „Przyjaciół Urszulanek”. Msza św. została odprawiona w kościele wiejskim pod wezwaniem św. Urszuli, a nie w kaplicy Zgromadzenia. Z Księdzem Biskupem koncelebrowało ok. dwudziestu księży, wśród nich był ksiądz od liturgii, diakon i ministranci.
W swojej homilii biskup Edward Mapunda nie tylko mówił o świętości św. Urszuli, ale też wychwalał zaangażowanie apostolskie urszulanek – być może po to, aby zachęcić wiele sióstr obecnych na uroczystości z innych zgromadzeń do pracy w diecezji. Nam, córkom św. Urszuli, na zakończenie uroczystości zostawił na pamiątkę tego jubileuszowego dnia obraz z pochwałą dla apostolatu, jaki urszulanki prowadziły w diecezji Singida przez trzydzieści lat.
Przed Mszą św. siostra Maria Teresa Tesha, przełożona Centrum Tanzańskiego, została zaproszona do wygłoszenia przemówienia na temat historii Zgromadzenia, a na zakończenie Mszy św. siostra Incoronata wyjaśniła zebranym, czym są relikwie, a w szczególności czym są relikwie Matki Założycielki, które do tej pory objeżdżały różne parafie, w których pracują nasze siostry. Siostra powiedziała również, że gdziekolwiek relikwie docierały, wierni witali je dając piękne świadectwo wiary i razem z siostrami z różnych wspólnot wiele osób pozostawało na modlitwie w kościele przez całą noc. My, które towarzyszyłyśmy pielgrzymce relikwii św. Urszuli, wcześniej nie wyobrażałyśmy sobie takiego przyjęcia ze strony wiernych.
Po celebracji w kościele grupy dzieci i młodzieży wykonały tańce lub śpiewały. Do wszystkich zebranych zwrócił się w przemówieniu nasz Ksiądz Biskup i przedstawiciele władz cywilnych, a s. Maria Teresa Tesha na koniec podziękowała wszystkim za udział. Po części rekreacyjnej wszyscy goście zostali zaproszeni na obiad. Ksiądz Biskup z kapłanami, przedstawicielami władz cywilnych i innymi gośćmi podczas krótkiej przerwy przed obiadem spacerowali po naszej misji, obserwując i komentując między sobą „cud miłości Boga dla nas”, który z suchego i bezwodnego buszu, stworzył wspaniały ogród, w którym ptaki umieściły gniazda na drzewach, a kwiaty wypełniły misję kolorami. Wszyscy goście mogli razem z nami dziękować za widzialną pomoc Pana w budowaniu tego miejsca.
Ponieważ na obchody naszego jubileuszu 100-lecia przybyło wiele osób, dlatego też część z nich spożyła posiłek na wolnym powietrzu, zajmując miejsca pod drzewami. Możemy dziękować Bogu, że w Mkiwa mamy dużą przestrzeń z wieloma drzewami, gdyż jadalnie nie są wystarczające dla tak wielu osób – które zwykle na przyjęciach pojawiają się w niezliczonych ilościach.
Posiłek podawano każdemu, aż po deser i owoce, tyle ile Opatrzności Boża przygotowała, aby starczyło dla wszystkich. Nie tylko dorosłym, ale także dzieciom, młodzieży... – wszyscy jedli i wiele i wiele jeszcze jedzenia pozostało.
Wielbimy i dziękujmy na wieki za Miłość Serca Jezusowego!
s. Rita
Bezgraniczny krzyk
Ten krzyk wstrząsa ziemią i górami,
przerywa ciszę, gasi słońce.
Aniołowie drżą, zaniepokojeni, wyglądają z nieba,
Chrystus przybity do krzyża krzyczy: „Pragnę”!
Za wszystkich z miłości umieram – Pospieszcie się
– moją Krew zbierzcie. Czy widzicie?
To krew Człowieka, który ma moc Boga.
Drogocenna krew, nasyca ziemię,
Dar miłości, który obmywa i odkupuje.
Serce przybite – umiera z miłości,
Serce rozdarte wylewa przebaczenie.
Zatrzymajcie się i popatrzcie, kochajcie, adorujcie.
Zabity Baranek nie prosi o więcej:
„Ratujcie dusze – kochajcie Miłość”
s. Rita
