I tak od 1969 roku siostry prowadziły pracę wychowawczą w Casa Famiglia dla dziewcząt w wieku od 15 do 19 lat. Projekt otwarcia takiego domu był nowością. Wcześniej istniały sierocińce, gdzie dzieci, a szczególnie dorastająca młodzież, nie czuły się dobrze. Prof. Emilio Giaccone, wykładowca pedagogiki, a zarazem prezes ENAOLI (instytucji, która powstała, by zająć się sierotami po robotnikach włoskich) promował nowe formy wychowania.
W pierwszym roku istnienia siostry przyjęły dwanaścioro dziewcząt, a roku następnym, ze względu na bardzo dobre rezultaty wychowawcze, powierzono siostrom jeszcze raz tyle.
Dom był odpowiednio przystosowany, by wytworzyć atmosferę rodzinną. Składał się niejako z dwóch mieszkań. Każde miało sypialnię, pokój do nauki, jadalnię, kuchenkę, łazienkę. Wychowanie było wychowaniem osobowym, z uwzględnieniem cech charakteru, trudności. Dziewczęta były wychowywane do odpowiedzialności za siebie. Mogły same wychodzić z domu (sierocińcach nie była takiej możliwości), wystarczyło, że powiedziały dokąd wychodziły i wracały na umówiona godzinę. Musiały przestrzegać regulaminu, ale służył on dla ich wzrostu i pewnego porządku. Każdego wieczoru była modlitwa i weryfikacja przeżytego dnia, podkreślanie momentów ważnych, znaczących.
Dom stał się dosyć znany, zaczęli przychodzić studenci z uniwersytetu, z Instytutu Pedagogiki, by zobaczyć jak w praktyce funkcjonuje nowa metoda wychowawcza, jakie były rezultaty.
Rezultaty były dobre, pozytywne. Gdy dziewczęta odchodziły z naszego domu, były przygotowane do życia, znajdowały pracę, założyły rodziny i pozostały z nami w kontakcie, wdzięczne za lata młodości przeżyte wraz z nami. Od ok. 1987 roku, gdy powoli odchodziły dziewczęta z ENAOLI, siostry zaczęły przyjmować studentki.
W roku 2000 dom został przystosowany do przyjmowania turystów, pielgrzymów i młodzieży studiującej.
O domu generalnym przy via del Casaletto:
Po sprzedaniu posiadłości „Villino” przy via Boccea w Rzymie, Zgromadzenie zakupiło 31 stycznia 1949 nieruchomość przy via del Casaletto 133 (obecnie 557), obejmującą dom z ogrodem i parkiem. Siostry zamieszkały w nowym domu dnia 1 lipca 1949. Przez prawie dziesięć lat dom stanowił filię domu przy via di Villa Ricotti 2. Po przeniesieniu nowicjatu z dotychczasowej siedziby przy via di Villa Ricotti na via del Casaletto, powstał tu 4 lipca 1958 dom zakonny. W związku z trwającym procesem beatyfikacyjnym Matki Założycielki dokonano w 1959 rozbudowy kaplicy, by po ekshumacji na Campo Verano przenieść tu ciało Sługi Bożej m. Urszuli Ledóchowskiej. Od roku 1959 dom przy via del Casaletto 557 jest domem generalnym Zgromadzenia. Odwiedził go św. Jan Paweł II – 26 stycznia 1986.
Obecnie:
Siostry zajmują się przyjmowaniem pielgrzymek i osób indywidualnych, współpracują z parafią w katechizacji i w dziełach charytatywnych i duszpasterskich, udzielają lokalu i pomocy w organizowaniu zebrań grup parafialnych, szkolnych i młodzieżowych, spotkań modlitewnych itp., organizują rekolekcje i dni skupienia dla młodzieży. Współpracują również z Polonią rzymską i Polskim Ośrodkiem „Corda Cordi”.
