W Bawarii (oczywiście nie tylko tu!) nadal nie wolno organizować żadnych imprez. W kościołach wciąż trzeba używać masek, siedzieć w odstępach na dwa metry, niedozwolony jest udział chóru w liturgii, zespołów muzycznych... Jak to wszystko pogodzić z uroczystą liturgią jubileuszową? Aż nagle, w dniu 29 maja, sama nasza Założycielka podsunęła nam pomysł: „A może uda się to 7 czerwca, dokładnie w dniu zatwierdzenia naszego Zgromadzenia? Może należy rozdzielić to świętowanie: teraz jubileusz w języku polskim, a jesienią, jeśli będzie to możliwe, dla większego grona, dla naszych dziewcząt, pracowników, przyjaciół i innych gości ze środowiska niemieckojęzycznego? Tak się zaczęło... Rozdzwoniły się telefony, trwały rozmowy z proboszczem, organistą, powstała lista gości, zaproszenia dla nich, plakaty informacyjne na stronę internetową parafii polskiej... Wszystko szło pomyślnie. Jednak próby zorganizowania cateringu dla gości w tak krótkim czasie nie powiodły się. Wiedziałyśmy, że jubileuszowy obiad będzie naszym wielkim wyzwaniem, które musimy podjąć. Ufałyśmy, że Jezus nam dopomoże w tych małych trudnościach i przeciwnościach.

Nadszedł dzień jubileuszu. Niedziela, uroczystość Trójcy Przenajświętszej! W Monachium od rana nie tyle padał, co lał deszcz, tak jakby niebo strumieniami wylewało na nas swoją łaskę. Udałyśmy się do kościoła pw. św. Józefa, by dziękować Panu Bogu razem z polską wspólnotą parafialną za dar życia, powołania i świętości matki Urszuli Ledóchowskiej, za założone przez nią Zgromadzenie oraz za wszelkie dobro, które dokonało się przez 100 lat jego istnienia. Eucharystii przewodniczył proboszcz, o. dr Stanisław Pławecki CSsR. Pierwsza niedziela miesiąca jest w parafii polskiej tradycyjnie „niedzielą adoracyjną”. Poproszono nas, abyśmy przygotowały modlitwę wiernych i poprowadziły adorację Najświętszego Sakramentu podczas tej liturgii.

Serce Jezusa, w którym mieszka cała pełnia Bóstwa, – w którym sobie Ojciec bardzo upodobał, – cnót wszelkich bezdenna głębino a także Serce Jezusa hojne dla wszystkich którzy Cię wzywają. Czułyśmy, że te wezwania z Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa bardzo łączą się z liturgicznym świętem, naszym charyzmatem i jubileuszem! Siostra Anna Flasza wybrała do każdego z tych wezwań krótkie myśli naszej Założycielki z medytacji o Sercu Pana Jezusa, którymi modliliśmy się przed Najświętszym Sakramentem. Wspólny śpiew pogłębiał atmosferę uwielbienia i adoracji.

Po Mszy św., z niewielką grupą zaproszonych gości, udałyśmy się na dalsze świętowanie do naszego domu. W jadalni, z pięknie udekorowanymi stołami przez siostrę Wiktorię (Teresę Ślazyk), ustawionymi zgodnie z obowiązującymi przepisami higieny na czas koronawirusa, czyli w odstępach, usadziłyśmy każdą rodzinę osobno. Dekoracją i miłym akcentem w postaci ulanych przez nas czekoladowych serc, z myślą św. Urszuli, oraz menu na wesoło, podkreśliłyśmy wyjątkowość tego dnia.

Wszystkim bardzo dziękujemy za modlitwę, za okazywaną nam przyjaźń, życzliwość i dobre serce. Wiele z tych rodzin towarzyszy nam już od kilkudziesięciu lat. Za to jesteśmy im bardzo wdzięczne.

W jednym z podziękowań zaprzyjaźniona z nami rodzina napisała:

„Dziękujemy wam za wasze wielkie serce, za waszą otwartość, za pogodę ducha, za radość, za to, że zawsze możemy na was liczyć, za pomysłowość, za to że jesteście!”

Dawna uczennica s. Anny, Veronika Halemba, namalowała z tej okazji piękną, jubileuszową kartkę. Także i za ten dar bardzo dziękujemy.

W nasze dziękczynienie za 100-lecie Zgromadzenia włączyłyśmy nasz 40-letni czas posługiwania wielu sióstr na ziemi monachijskiej. Ad maiorem Dei Gloriam!

Wdzięczne siostry z Monachium

Wiktoria i Anna