ur. 19 IV 1920 we wsi Górka k. Gidel, pow. Radomsko, wst. 22 IX 1947 w Ołtarzewie (Ożarów Maz.), I śl. 6 I 1951 w Pniewach, zm. 13 II 2000 w Łodzi.

Córka Wincentego i Agnieszki z d. Raj. Rodzice ciężko pracowali, prowadząc własne gospodarstwo rolne, aby utrzymać 9 dzieci. W 7 roku życia rozpoczęła naukę w szkole powszechnej, ale po śmierci ojca jako najmłodsze, 11-letnie dziecko zaczęła pomagać mamie w prowadzeniu domu i w pracy na roli, by pozostałe dzieci mogły się stopniowo usamodzielniać i opuszczać dom rodzinny. Od wczesnego dzieciństwa myślała o tym, by zostać siostrą zakonną. Przez wrodzoną nieśmiałość z nikim o tym nie rozmawiała, nawet z własną matką. Dopiero w 19 roku życia poruszyła ten temat na spowiedzi. Spowiednik, dominikanin, poradził jej, by wobec nadchodzącej wojny pozostała w domu, gdyż - jak twierdził - wszystkie klasztory zostaną rozwiązane. Czekała więc cierpliwie i dopiero w 1947, mając 27 lat, za radą dominikanów wstąpiła do sióstr dominikanek w Zielonce k. Warszawy. Jednak plany Pana Boga wobec niej były inne. Po kilku zaledwie tygodniach doszła do przekonania, że wolałaby znaleźć się w zgromadzeniu o charakterze bardziej aktywnym. Za radą przełożonej, m. Wielowieyskiej OP, spowiednik sióstr przywiózł ją do domu na ul. Gęstej w Warszawie. Następnego dnia pojechała do Ołtarzewa i tam odbyła okres początkowej formacji zakonnej. W I 1949 powróciła do domu warszawskiego, gdzie pozostała - jako postulantka - do XII 1949. Nowicjat odbyła w Pniewach i po złożeniu profesji zakonnej 6 I 1951 pojechała do Rabki, gdzie ukończyła kurs i zdała egzamin przed Rejonową Komisją Kwalifikacyjną, uzyskując kwalifikacje zawodowe jako kucharz. Pracowała odtąd w tym zawodzie zarówno w domu w Rabce (1951-1958), jak i w Pniewach (1962), Chartowie (1962-1964), Młocinach (1966-1967), Kazimierzu (1967-1978), a także na placówkach pracy parafialnej: w St. Bogaczowicach (1958-1964), Wrocławiu (1964-1966 i 1983-1996) oraz w Wałbrzychu (1978-1983), gdzie pełniła również funkcję zakrystianki. Była osobą pracowitą, ofiarną, pokorną, umiejącą łączyć służebną postawę Marty z postawą Marii, trwającej na modlitwie. Pragnęła - jak sama to wyraziła - całym życiem dziękować Jezusowi za tę wielką łaskę wiary i powołania do Jego świętej służby oraz za to, że zawsze mi towarzyszy wśród trudności życia. Od 1996 przebywała w Łodzi we wspólnocie na Obywatelskiej. Był to ostatni etap jej życia. Z różańcem w ręku przygotowywała się na spotkanie z Panem, który przyszedł po nią 13 II o godz. 23.30 i zastał ją czuwającą, otoczoną modlitwą współsióstr. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.