ur. 26 II 1947 w Siedlisku, pow. Nowa Sól, wst. 15 VIII 1966 w Pniewach, I śl. 15 VIII 1968 w Pniewach, zm. 18 V 1996 w Pniewach.

Córka Mieczysława i Józefy z d. Krajewskiej. Pochodziła z rodziny rolniczej. Była najstarszą córką z 6 rodzeństwa, a jedna z jej sióstr - Róża - została również urszulanką SJK. Uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego nr 34 w Lesznie, które ukończyła 1 VI 1966 zdaniem egzaminu dojrzałości. W tym samym roku wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia, o którym dowiedziała się od księdza, który był wikarym w Otorowie. Za jego radą pojechała do Otorowa, by bliżej zapoznać się z siostrami i ich pracą. Okres kandydatury i postulatu odbyła również w Otorowie i w Lipnicy, pracując w domu dziecka jako intendentka. Po nowicjacie, odbytym w Pniewach, i złożeniu ślubów zakonnych wyjechała w X 1968 do Warszawy, gdzie ukończyła 3-miesięczne przeszkolenie pielęgniarskie dla sióstr parafialnych. 21 III 1969 wyjechała do Rzymu. Przebywając w domu na Casaletto, pomagała w pracach apostolskich, również na Primavalle, i przez rok uczęszczała do szkoły dla wychowawczyń (Studio Romano della Comunicazione Sociale). 1 VII 1971 powróciła do Polski. Po okresie wakacyjnym, spędzonym w Pniewach, rozpoczęła pracę wychowawczą w domu dziecka w Otorowie. We IX 1972 podjęła studia zawodowe na Zaocznym Studium Pedagogiki Wydziału Nauk Społecznych UAM w Poznaniu, uzyskując w XII 1975 dyplom ukończenia wyższych studiów zawodowych. W tym samym roku zdała egzamin i uzyskała prawo jazdy. 23 IX 1973 złożyła wieczyste śluby w rodzinnej parafii w Wonieściu. W 1974-1984 pracowała nadal w domu dziecka w Otorowie jako intendentka i kierowca. Kontynuowała studia na Zaocznym Studium Pedagogiki Wydziału Nauk Społecznych UAM w Poznaniu i po przedstawieniu pracy dyplomowej Środowisko rodzinne a postawy interpersonalne wychowanków domu dziecka oraz po zdaniu egzaminu uzyskała 19 XII 1979 tytuł magistra pedagogiki. W 1984-1989 pełniła obowiązki dyrektorki domu dziecka w Otorowie. Odbyła też kurs jęz. niemieckiego (1987) w Goethe-Institut w Bonn. W pracy nad dziećmi i młodzieżą była bardzo zaangażowana, starając się stworzyć wychowankom domu dziecka jak najlepsze warunki. Pozostawiła po sobie pamięć osoby, która: Usposobienie miała bardzo rodzinne, kochała dzieci. Miała łatwość nawiązywania kontaktów z ludźmi, dla dzieci umiała nawet żebrać u różnych dyrektorów i kierowników o to, co było potrzebne w domu. Była ciągle w ruchu, działająca, zatroskana... 29 VIII 1989 Kuratorium Oświaty i Wychowania w Poznaniu przyznało jej medal "Za Zasługi dla Oświaty i Wychowania Województwa Poznańskiego". W następnych latach zajmowała się prowadzeniem remontów w domu warszawskim (1989-1991) i w Zakopanem (1991-1992). W 1992-1993 była odpowiedzialną za wspólnoty w Chylicach i w Łęczycy. 18 VIII 1994 wyjechała do Tanzanii, by pomóc w zorganizowaniu domu dziecka dla dzieci chorych na aids. Po powrocie do Polski przebywała od III 1995 w Milanówku. Tam ujawniła się jej choroba nowotworowa. Leczona w szpitalu w Poznaniu, przeszła 2 operacje i na własne życzenie została przewieziona do Pniew, gdzie zmarła 18 V 1996 w 49 roku życia i 30 powołania zakonnego. Przed drugą operacją napisała list do Pana Jezusa, w którym powierzyła Mu siebie: Daj mi swoje Życie w zamian za moje, które Ci dzisiaj powierzam na zawsze. Zrób z nim, co chcesz... Bądź uwielbiony w mojej chorobie, wiem, że jest ona dla chwały Twego Imienia, dla pożytku Kościoła, Zgromadzenia i mojego. Na pogrzeb przybyło wiele osób z Polski i z zagranicy, dzieci otorowskich i b. wychowanek. Spoczywa na urszulańskim cmentarzu w Pniewach.

* Ks. Maciej Kubiak, Siostra Aniela, "Przewodnik Katolicki" 1996 nr 39.