ur. 18 XII 1908 w Rostoku (Niemcy), wst. 2 VII 1930 w Pniewach, I śl. 15 VIII 1933 w Pniewach, zm. 31 III 1989 w Łodzi.

Córka Leona i Magdaleny z d. Mazajczyk. Po I wojnie światowej rodzice wrócili do Polski i zamieszkali w Sulmierzycach, pow. Odolanów. W 1922 ukończyła w Sulmierzycach szkołę powszechną, w 1924 Pryw. Szkołę Handlową dr Grosztyka w Poznaniu, a następnie uczęszczała na kursy gospodarstwa domowego w Kuźnicach (Zakopane). W 1926 podjęła pracę w Ostrowie Wlkp., gdzie przy parafii św. Stanisława B. M. należała do Milicji Niepokalanej i Stowarzyszenia Kobiet Katolickich. Po wstąpieniu do Zgromadzenia - aż do nowicjatu - pracowała we Lwówku u pp. Łąckich, a po złożeniu profesji została skierowana do pracy na Polesiu w nowo otwartym domu w Horodcu. Pracowała tam (z roczną przerwą 1934-1935, spędzoną w domu warszawskim) do IX 1939. Następnie przeszła trudny szlak z Polesia do stolicy, a etapami jej pracy były wojenne placówki Zgromadzenia: Dąbrowica (1939-1940), Wójcza (1940-1941), Zakopane i Kalwaria Zebrzydowska (1941-1944) oraz Warszawa, do której przyjechała w II 1944. Po powstaniu warszawskim przebywała w Milanówku (IX 1944-1945 i 1946-1951) oraz w Ożarowie (1951-1952). W I 1952 została skierowana do pracy w domu przy parafii św. Zygmunta w Częstochowie, gdzie pozostała do 1954. W 1954-1962 pracowała w Sieradzu, 1962-1964 w Gryfowie Śl., 1964-1968 w Chartowie, 1968-1977 w Łodzi przy ul. Czerwonej, 1977-1980 w Wałbrzychu. W V 1980 przyjechała do Łodzi na Obywatelską i pozostała już do śmierci. Była dobra, delikatna w sposobie bycia, ogromnie wrażliwa i ufna. Bardzo kochała Matkę Najświętszą, także Matkę Założycielkę, miała głębokie przekonanie o potrzebie modlitwy za wstawiennictwem m. Urszuli. Trudną pracę w kuchni wykonywała przez całe życie bardzo starannie, z sercem, z miłości do Boga i ludzi. Zmiany miażdżycowe w organizmie stały się przyczyną jej zgonu. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.