ur. 15 XII 1906 w Gelsenkirchen-Horst (Niemcy), wst. 31 X 1928 w Pniewach, I śl. 6 I 1931 w Pniewach, zm. 21 IX 1968 w Szpitalu św. Rodziny w Łodzi.

Córka Józefa i Anny z d. Burkiewicz. Po I wojnie przyjechała do Polski, gdzie rodzice osiedlili się we wsi, należącej do parafii Rumian k. Rybna w diec. chełmińskiej. Tu ukończyła szkołę i przygotowała się do krawiectwa. Po odbyciu nowicjatu w Pniewach została skierowana do pracy w domu dziecka w Czarnym Borze i przebywała tam do 1946. Po opuszczeniu Wileńszczyzny przyjechała do Polski i pracowała w Zakładzie Specjalnym dla Dzieci w Miedzeszynie (1946-1947), w Turnusowym Domu Dziecka w Rabce Zdroju (1947-1948), w Kielcach na Baranówku (1948-1953) i od X 1953 w Łodzi przy ul. Rzgowskiej, gdzie - oprócz pracy w szwalni - opiekowała się chorymi w prowadzonym przez siostry Domu Księży Emerytów. Była dla nich dobrą, czułą i cierpliwą opiekunką. Miała ujmujący charakter i - jak zaświadczył jeden z kapłanów - była prawdziwą ozdobą urszulańską. Zachorowała na żółtaczkę i została przewieziona do szpitala, gdzie następnego dnia, po poważnej operacji, zmarła. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.