ur. 5 (4) XII 1906 w Osieku, pow. Starogard, wst. 13 XI 1930 w Pniewach, I śl. 15 VIII 1933 w Pniewach, zm. 8 XI 1952 w Warszawie.

Córka Jana i Marianny z d. Kopickiej. Była siostrą znanego misjonarza i prowincjała werbistów o. Bernarda Bony. Po okresie formacji i złożeniu ślubów pracowała w szwalni pniewskiej. W 1935-1937 przebywała w Lipnicy, a następnie przyjechała do domu warszawskiego. Tu pracowała w salce studentek i przy furcie do 1944. W 1944-1947 była we wspólnocie w Ożarowie, po czym powróciła do Warszawy, pełniąc znowu obowiązki furtianki. Pogodna, delikatna, wątła, skupiona i rozmodlona, budząca wśród otoczenia szacunek i ogromną sympatię. Zmarła w opinii świętości na gruźlicę płuc po czterech miesiącach ciężkiej choroby. Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na Bródnie.