ur. 18 VII 1916 w Kochowie, pow. Garwolin (par. Maciejowice), wst. 10 VIII 1933 w Pniewach, I śl. 26 VIII 1936 w Pniewach, zm. 16 XI 1994 w Otorowie.

Córka Józefa i Marianny z d. Sajeckiej. Gdy miała 3 lata, umarł jej ojciec i matka podjęła pracę u niepokalanek w Szymanowie. Tam ukończyła 7-klasową Pryw. Szkołę Powszechną Sióstr Niepokalanek, a następnie rozpoczęła naukę w 4-klasowej Koed. Szkole Handlowej w Sochaczewie, której nie ukończyła z powodu trudności w dojazdach. Okres formacji przednowicjackiej spędziła w domach Zgromadzenia w Pniewach i Otorowie, w nowicjacie chorowała, dlatego profesję zakonną złożyła w późniejszym terminie. Potem wróciła do Otorowa, pracując w domu dziecka do wybuchu II wojny. W latach okupacji była zatrudniona przymusowo w pralni domu otorowskiego, zamienionego przez Niemców na obóz dla młodzieży z Hitlerjugend. Po wojnie w dalszym ciągu pracowała w domu dziecka w Otorowie, aż do likwidacji domu w Otorowie przez władze PRL (1954). Ze względu na zły stan zdrowia została skierowana do Rabki Zdroju, gdzie pracowała w szwalni i garderobie (1954-1957), następnie pomagała w Częstochowie w Domu Księży Emerytów przy ul. 3 Maja (1957-1961) i na Grabówce (1961-1991). Po likwidacji domu na Grabówce powróciła do Otorowa i tam spędziła ostatnie 3 lata życia. Pracowała nadal w szwalni, aż do ujawnienia się śmiertelnej choroby nowotworowej. Była pogodna, cicha, nieabsorbująca sobą, z wszystkiego zadowolona, wiele się modląca. Odeszła do Pana w święto Matki Chrystusa Miłosiernego, którego w szczególny sposób czciła, któremu ufała. Spoczywa na cmentarzu w Otorowie.