ur. 10 II 1883 w Ballyharmon, Co. Carlon w Irlandii, wst. 1901 w Krakowie, post. 20 III 1902 w Krakowie, śl. wiecz. 21 I 1905 w Krakowie, zm. 14 V 1961 w Virieu-sur-Bourbre (Francja).

Córka Patryka i Mary Cullen. Otrzymała gruntowne wykształcenie w szkole sióstr urszulanek w Tildonk (Belgia). Pracowała jako nauczycielka jęz. angielskiego u sióstr urszulanek w Krakowie, do których wstąpiła w 1901. Była pod ogromnym wpływem m. Urszuli, a Matka, która była wówczas przełożoną klasztoru, by zrobić jej przyjemność, zaprosiła na uroczystość jej ślubów o. Bernarda Łubieńskiego, redemptorystę, żeby przemówił do niej po angielsku. W 1913 pojechała na wakacje do Merentähti (Finlandia), a w 1915 do Djursholmu (Szwecja), odkąd - jak pisze Matka Założycielka w Historii Kongregacji - już na dobre do nas wróciła. Dzięki niej zachowały się listy Matki Założycielki, pisane do sióstr w latach I wojny, starannie przez nią przepisane. W 1920 przyjechała do Pniew, gdzie pracowała w kolegium i uczyła jęz. i literatury angielskiej w szkole pniewskiej. W 1929-1935 była IV asystentką generalną, w związku z czym przebywała w Rzymie. W 1939 pojechała do Sieradza, gdzie w pierwszych miesiącach wojny usługiwała rannym żołnierzom polskim, przebywającym w części klasztoru, zamienionej na szpital, a następnie przebywała w Męce k. Sieradza. Stamtąd w VIII 1942, jako cudzoziemka, została zabrana przez Niemców do obozu dla internowanych Angielek w Liebenau nad Jeziorem Bodeńskim (Bawaria). Zwolniona 26 VII 1943 do Francji, pojechała do domu w Origny (dep. Loire). W 1947 na prośbę m. Brygidy Rodziewicz wyjechała do Nowej Zelandii, aby pomóc siostrom w prowadzeniu domu dla polskiej młodzieży w Wellingtonie. W latach jej pobytu w Nowej Zelandii ukazało się w tamtejszych gazetach wiele napisanych przez nią artykułów o Matce Założycielce i o Zgromadzeniu. Po zamknięciu placówki w Wellingtonie (1958) powróciła do Francji - do Virieu-sur-Bourbre - gdzie przebywała do końca życia. Siostry we wspomnieniach podkreślają jej umiłowanie Kościoła i Zgromadzenia, zaangażowanie apostolskie, szerokość zainteresowań i umysłu. Była gorliwą czcicielką Matki Najświętszej i Eucharystii. To ona zaznajomiła m. Urszulę z ideą i organizacją Krucjaty Eucharystycznej. Była dumna ze swego pochodzenia z Irlandii, nazywanej Wyspą Świętych, i starała się temu dziedzictwu być wierna. Zmarła po 6-tygodniowej chorobie, dobrze przygotowana na spotkanie z Panem. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Virieu-sur-Bourbre.

* S. Bernarda Laurentowska, Śmierć s. Bernardy Mary Brennan, 15 V 1961. S. M. Bernarda (Mary) Brennan, w: "Szary Posłaniec" 1995 nr 64. S. Józefa Stokowska, Śp. Siostra Bernarda Brennan, mps. S. Annuncjata Gerlicz, Wspomnienie o śp. s. Bernardzie Brennan, mps.