ur. 31 VIII 1904 w Kremeńczukach, pow. Zasław na Wołyniu (par. Kulczyny), wst. 2 II 1927 w Pniewach, I śl. koad. 15 VIII 1928, kan. 15 VIII 1940 w Pniewach, zm. 24 IV 1971 w Pniewach.
Córka Antoniego i Olgi z d. Kopisty. Ucząc się w domu do 1919, co roku - do kl. VI włącznie - zdawała egzamin w Konstantynowskim Żeńskim Ukraińskim Gimnazjum. Po przyjeździe do Polski wstąpiła do Zgromadzenia w Pniewach i tutaj, już w okresie formacji, ukończyła w 1929 Pryw. Seminarium Nauczycielek Gospodarstwa w Pniewach, a praktykę przed egzaminem na nauczycielkę szkół gospodarczych odbyła w Szkole Gospodarczo-Społecznej Sióstr Urszulanek SJK w Czarnym Borze k. Wilna. Trzykrotnie brała też udział w kursach dla nauczycielek gospodarstwa domowego (1930 - Poznań, 1932 - Pniewy, 1933 - Poznań). W Pniewach spędziła całe swoje życie w ofiarnej służbie Bogu i ludziom. W 1933-1939 była nauczycielką przedmiotów zawodowych w szkole pniewskiej, po wojnie - odpowiedzialną za kuchnię klauzurową. Cechował ją spokój, zachowywany niezmiennie w bardzo różnych sytuacjach, kultura, wyrozumiałość, dobroć, pogoda ducha. Pracowała z poświęceniem, dużym poczuciem odpowiedzialności i obowiązkowości, mimo iż często odczuwała różne dolegliwości fizyczne. Miała brata kapłana, proboszcza parafii Przerąb w diecezji częstochowskiej, i jedyną siostrę, Stanisławę, razem z którą została przyjęta do Sodalicji Mariańskiej i do Zgromadzenia. Cieszyła się, że Pan Bóg pozwolił jej przed śmiercią przeżyć radość spotkania z siostrą, od lat pracującą we Francji. Chorowała na raka, ale odeszła do Pana prawie niepostrzeżenie, cicho - jak żyła. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.
* S. Antonina Brunak, w: S. U. Puczyłowska, Szkołę można pokochać, Szczecin 1991, s. 79-80, 264.
