Córka Józefa i Antoniny z d. Ciepluch. Pochodziła z wielodzietnej (8 dzieci) rodziny rolniczej. Ojciec dodatkowo wykonywał prace rymarskie. Szkołę powszechną ukończyła w Łaznowie, pow. brzeziński, a następnie pomagała rodzicom. Należała też do Stowarzyszenia Młodych Polek. W 21 roku życia wstąpiła do Zgromadzenia w Łodzi. Kandydaturę i postulat odbyła w domu przy ul. Obywatelskiej, następnie w Pniewach 15 VIII 1939 rozpoczęła nowicjat, który z powodu wojny został przerwany. Po powrocie do Łodzi 6 I 1940 rozpoczęła ponownie próbę nowicjacką i w następnym roku złożyła profesję zakonną. W X 1941 przeszła przez zieloną granicę i po 2-tygodniowym pobycie u rodziny pojechała do Warszawy. 19 I 1942 została skierowana do pracy w nowo utworzonym domu dla młodzieży żeńskiej w Warszawie przy ul. Czerniakowskiej, który w III 1942 przeniósł się na ul. Tamka 30. Pracowała tam do powstania warszawskiego. Z chwilą wybuchu powstania utworzono w domu szpital dla ponad 60 osób - żołnierzy AK ze zgrupowania "Krybar" i ludności cywilnej. Za pełną poświęcenia postawę i pracę w szpitalu została odznaczona Krzyżem AK (Londyn 1971 - nr 9789) oraz Medalem Wojska po raz pierwszy (Londyn, 1 IX 1971 - nr 17227). Po opuszczeniu przez siostry domu przy ul. Tamka we IX 1944 i po krótkim pobycie w domu w Ołtarzewie wyjechała wraz z wychowankami zakładu do Zakopanego. Po zakończeniu wojny, w VIII 1945, powróciła z młodzieżą do Warszawy, a następnie do Chylic - nowego lokum zakładu wychowawczego. Tu jednak musiała przerwać pracę z powodu gruźlicy kości w nodze. Od IX 1945 do VIII 1952 przebywała w Łodzi przy ul. Obywatelskiej. Następnymi miejscami jej pobytu i pracy były domy w: Łodzi na ul. Broniewskiego (1952-1953), Bogdańcu (1953-1954), Kazimierzu (1954-1973) i Gryfowie Śl. (1973-1974). Po przebytym zawale serca powróciła po raz trzeci do Łodzi na Obywatelską. W 1975-1984 pomagała siostrom w domu parafialnym na Retkini. Następnie wróciła do domu przy Obywatelskiej, gdzie pozostała już do śmierci. Była człowiekiem o dużej kulturze i godności osobistej: grzeczna, taktowna, miła i serdeczna. Była też - mimo słabego zdrowia - osobą pracowitą, ofiarną, zauważającą potrzeby innych. Głównym jej zajęciem była praca w kuchni. Służyła nią dzieciom i młodzieży zakładów wychowawczych, a także kapłanom w Domu Księży Emerytów i siostrom. W 1969 ukończyła w Łodzi kurs racjonalnego sporządzania posiłków, by tym lepiej wykonywać zlecone jej obowiązki. Wiele czasu poświęcała na modlitwę. Modliła się zwłaszcza dużo za kapłanów. W chorobie i cierpieniu była cicha i cierpliwa, nie chciała nikomu przysparzać kłopotu. Ostatnia choroba i pobyt w szpitalu przygotowały ją na spotkanie z Panem, choć - jak sama to napisała - całe życie przygotowujemy się na godzinę śmierci. Odeszła spokojnie i cicho, jak ciche, pokorne, ale i radosne, pogodzone z wolą Bożą było całe jej życie. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.