ur. 8 I 1900 w Woli Kosnowej (par. Łącko), pow. Nowy Sącz, wst. 29 XI 1928 w Sieradzu, I śl. 15 VIII 1931 w Pniewach, zm. 16 I 1977 w szpitalu w Scauri (Latina).

Córka Wojciecha i Zofii z d. Wąchały, rodzona siostra s. Tymotei Bulandy. Była najstarszą z 7 rodzeństwa. Zamierzała pójść w ślady młodszych sióstr, które wstąpiły do służebniczek starowiejskich, ale nie została przyjęta. Później przeczytała w prasie o Matce Założycielce i zwróciła się z prośbą o przyjęcie do Zgromadzenia. Wstąpiła w Sieradzu, mając 28 lat. Po okresie formacji zakonnej w Sieradzu i w Pniewach rozpoczęła pracę w Poznaniu (1932), potem (1933) w Łodzi. Do Rzymu przyjechała 2 X 1933 i przez kolejne lata przebywała w domach rzymskich: na via Regina di Bulgaria (1933-1941), na Ricotti (1941-1949), Primavalle (1941-1951). Od 1951 do śmierci przebywała w domu w Scauri. Głównym jej zajęciem była praca w kuchni i w refektarzu. Lubiła kwiaty i z troskliwością je pielęgnowała. Dużo i chętnie się modliła. Cieszyła się z odnowionej liturgii, zwłaszcza mszy św. w języku zrozumiałym (jęz. włoski rozumiała jak swój ojczysty). Delikatna i pogodna, miała oczy otwarte na potrzeby innych. Przyczyną jej śmierci była astma i związana z nią choroba serca. We wspomnieniach sióstr zapisała się jako cicha służebnica Pańska. Spoczywa na cmentarzu w Scauri.