ur. 29 III 1889 w Kotkach, pow. Łuck, wst. 15 IX 1924 w Łodzi, I śl. koad. 15 VIII 1928 w Pniewach, kan. 15 VIII 1935, zm. 12 III 1945 w Milanówku.

Wstąpiła do Zgromadzenia w wieku 35 lat, pracując przedtem jako nauczycielka. Była gorliwą katechetką najpierw w Sieradzu, potem w Łodzi na Obywatelskiej i od 1932 w Łodzi przy ul. Czerwonej. Była żywa, zwykle spiesząca się, bardzo kulturalna, delikatna i dobra. W latach okupacji przedostała się z siostrami łódzkimi przez zieloną granicę do Warszawy, potem - do końca wojny - pracowała w Milanówku. 21 I 1945 wyruszyła - jako prefekta grupy sióstr - do zniszczonego kompletnie domu warszawskiego. Tam w nocy z 30 na 31 I 1945 zdarzył się tragiczny wypadek: razem z s. Salomeą Owczarzak zaczadziały w piekarni wskutek napalenia w piecu piekarskim i przedwczesnego zasunięcia rygla. Przewieziona najpierw do Ożarowa, potem do Milanówka, leżała w tamtejszym szpitalu parę tygodni bez nadziei na wyzdrowienie. Zmarła w domu w Milanówku, serdecznie żałowana przez siostry. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Ożarowie.

* M. Pia Leśniewska, Dom Sióstr Urszulanek SJK w Warszawie w latach 1938-1945, w: Szary Dom w Warszawie, seria: Ocalić od zapomnienia, Warszawa 1998, s. 106-129. S. Stanisława Czekanowska, Wspomnienia z powstania warszawskiego, tamże, s. 138-170.