Córka Jana i Agnieszki z d. Kabot. Po ukończeniu Kursu Pedagogicznego w Zakładzie Przemysłowo-Rękodzielniczym dla Kobiet hr. Cecylii Plater-Zyberkówny w Warszawie uzupełniała wykształcenie, uzyskując dyplom nauczycielki szkół powszechnych. Była członkiem Stowarzyszenia Kobiet Wspólnej Pracy pw. Niepokalanego Poczęcia NMP, które później bp W. Owczarek przekształcił w zgromadzenie zakonne Sióstr "Wspólnej Pracy" od Niepokalanej Maryi. Wstępując, w starszym wieku, do Zgromadzenia, wniosła w posagu dwie jednopiętrowe kamienice w Łęczycy. W jednej mieściła się księgarnia, w drugiej czynna była jadłodajnia. Zgromadzenie objęło te obiekty i tak powstał w Łęczycy dom zakonny. Po odbyciu nowicjatu w Pniewach i złożeniu ślubów koadiutorskich pojechała w II 1935 do pracy w nowo otwartej placówce poleskiej w Iłosku, a we IX 1935 do Czarnego Boru. Zajmowała się pracą charytatywną, odwiedzała potrzebujących. Potrafiła zdobyć serca, bo zwykle, gdy wracała do domu, odprowadzała ją gromada dzieci. Odznaczała się ścisłym posłuszeństwem. Choroba, na którą zapadła (białaczka), okazała się nieuleczalna. Spoczywa na cmentarzu zakonnym w Czarnym Borze k. Wilna.

* Historia grobami pisana. Cmentarz Parafii św. Andrzeja Apostoła w Łęczycy, Tow. Miłośników Ziemi Łęczyckiej, Łeczyca 2004, s. 71-72.