Córka Walentego i Anny z d. Wiewiór, młodsza siostra s. Roberty Czekalskiej. W 1934 ukończyła szkołę powszechną w Łodzi, a następnie w 1934-1937 uczęszczała do Państw. Seminarium Ochroniarskiego im. M. Konopnickiej w Wilnie. Po ukończeniu seminarium wstąpiła w Łodzi do Zgromadzenia. Żywego usposobienia, uzdolniona muzycznie, inteligentna, dobra wychowawczyni, po krótkim pobycie w domu na Obywatelskiej została skierowana do pracy w przedszkolu w Lubczu n. Niemnem, a potem przez większą część życia zakonnego pracowała w przedszkolach: w Komornikach (VI-VIII 1939), Ożarowie (1939-1942), Lipnicy Murowanej (1942-1944), Ożarowie (1944-1947), Słupsku (1947-1948), Brodach Pozn. (1948-1950), Łęczycy (1950-1956), w Łodzi na Rzgowskiej (1956-1958), w Łodzi na Czerwonej (1958-1962). W tym czasie brała udział w rozmaitych kursach dla kierowniczek przedszkoli, uczęszczała do Państw. Instytutu Muzycznego w Warszawie oraz ukończyła kurs katechetyczny w Warszawie. Następnie pracowała jako katechetka w Łęczycy (1962-1965), w Łodzi na Obywatelskiej (1965-1969), w Nałęczowie (1969-1971) i od 1971 ponownie w Łęczycy. Kochała dzieci i pracę wychowawczą. Miała łatwość nawiązywania kontaktu z ludźmi. Przyjaźń i pragnienie niesienia ludziom Boga rozszerzyła na tereny Białorusi i Litwy. Nawiązywała kontakty indywidualne i z tamtejszymi wspólnotami zakonnymi, informowała o sprawach rodziny zakonnej, dostarczała książki religijne, wdzięczna Zgromadzeniu za możliwość tych kontaktów i wyjazdów apostolskich. Leżały jej na sercu również sprawy ojczyzny, żyła jej problemami, dużo modliła się za Polskę. Przez dłuższy czas leczyła się na serce. Zmarła nagle, zasmucając siostry i licznych przyjaciół. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Łęczycy.