Córka Władysława i Franciszki z d. Czubaszek. Pochodziła z przykładnej rodziny rolniczej, mającej 4 dzieci. Po ukończeniu szkoły pomagała rodzicom w gospodarstwie rolnym. Po śmierci matki, mając 24 lata, wstąpiła do Zgromadzenia. Okres kandydatury odbyła w domu ożarowskim, postulat w Warszawie, a nowicjat w Pniewach w 1951-1953. Tam też w 1953 złożyła śluby zakonne. Następnie powróciła już na stałe do domu warszawskiego. Jedynie w 1954-1957 dojeżdżała wraz z innymi siostrami do Brwinowa, gdzie pracowała okresowo w ogrodzie doświadczalnym SGGW. W domu warszawskim wykonywała różne prace domowe. Przez wiele lat z dużym zaangażowaniem i ofiarnością pracowała w kotłowni c.o. Należała do tych, których Ewangelia nazywa ubogimi w duchu. Nie miała dla siebie zbyt dużych wymagań, czyniła wszystko, co było w jej mocy, by jej praca służyła dobru całej wspólnoty i poszczególnym siostrom. Była serdecznie związana ze swoją rodziną, cieszyła się z możliwości spotkania z bliskimi i chętnie służyła im pomocą. Z wielką radością przeżywała swój złoty jubileusz życia zakonnego. Otoczona modlitwą i serdecznością wspólnoty i licznie przybyłej rodziny, była promienna, szczęśliwa i wdzięczna Bogu za dar 50 lat przeżytych w Zgromadzeniu. Często zapadała na zdrowiu (nieżyt dróg oddechowych). W 2 tygodnie po jubileuszu znalazła się na oddziale chorób wewnętrznych szpitala na Solcu i już nie odzyskała sił. Świadomie mówiła o bliskiej śmierci. Odeszła spokojnie do Pana, otoczona modlitwą sióstr. Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.