Córka Józefa, robotnika rolnego, i Marianny z d. Makówki. Pochodziła z wielodzietnej rodziny. W 1936 rozpoczęła naukę w szkole powszechnej, ale wybuch wojny uniemożliwił jej ukończenie szkoły. Podczas okupacji pomagała bratu w gospodarstwie i pracowała w fabryce w Poznaniu, a po zakończeniu działań wojennych podjęła pracę w szpitalu w Sieradzu. Do Zgromadzenia, w którym były już jej krewne: s. Achilla i s. Bobola Góraj, wstąpiła w Sieradzu, mając 18 lat. Okres kandydatury i postulatu spędziła w Sieradzu. Po nowicjacie w Pniewach i złożeniu ślubów zakonnych powróciła w 1951 do Sieradza. Przebywała tu do 1957, a okres 1957-1960 spędziła w Monicach. Od 1960 aż do śmierci przebywała w domu w Lipnicy. Ofiarnie i sumiennie pracowała w ogrodzie. Była człowiekiem ogromnie wrażliwym na sprawy Boże, na piękno i dobroć ludzką. Nie wymagała niczego dla siebie, była prawdziwie uboga. W 1968 uzupełniła wykształcenie, uzyskując świadectwo ukończenia szkoły podstawowej. W ostatnich latach życia wiele cierpiała - postępujący gościec stawowy ograniczał jej możliwości pracy, poruszania się, samoobsługi. Było to dla niej trudnym doświadczeniem, dlatego tęskniła za niebem. W Niedzielę Miłosierdzia Bożego przyjęła pobożnie i świadomie sakrament chorych, a następnego dnia, w którym Kościół obchodził w 1997 uroczystość Zwiastowania Pańskiego, odeszła do Pana, by cieszyć się wiecznym szczęściem z Radosną Królową Nieba. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Otorowie.