Córka Michała i Marianny z d. Stanisławiak. Pochodziła z wielodzietnej rodziny (12 dzieci). Ciężkie warunki domowe zmusiły ją do tego, by po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej podjąć pracę zarobkową, m.in. u sióstr elżbietanek w Poznaniu. W wieku 21 lat została przyjęta do Zgromadzenia w Pniewach, skąd w 1937 wyjechała do Horodca, gdzie pomagała w pracach domowych. Następnie przez 2 miesiące w 1937 pracowała w kuchni domu poznańskiego i w I 1938 została przyjęta do nowicjatu, który odbyła w Lipnicy. Po złożeniu profesji zakonnej w Pniewach została skierowana do pracy w piekarni i kuchni domu dziecka w Czarnym Borze k. Wilna. W 1946 wraz ze wszystkimi siostrami opuściła Czarny Bór, przyjechała do Warszawy i została włączona do wspólnoty domu w Młocinach. Tu przeżyła 46 lat, pracując w różnych działach domu, a w 1962-1965 pełniła obowiązki zakrystianki w kościele parafialnym św. Magdaleny w Wawrzyszewie. Gotowa do pełnienia woli Boga, podejmowała każdą pracę, której wymagała chwila obecna. Bardzo porządna i systematyczna, aż do ostatnich dni troszczyła się o porządek w zabudowaniach gospodarczych. Bóg dał jej łaskę dojrzewania przez cierpienia i choroby do coraz doskonalszego poddania się Jego woli. Jak Bóg chce - te słowa Matki Założycielki często powtarzała. Chętnie rozmawiała o sprawach życia wewnętrznego, o wielkich dziełach, które Pan sprawia w ludzkim sercu. Promieniowała radością, ale i wielkim spokojem. I tak pełna pokoju, w świadomości bliskiego przyjścia Pana trwała do chwili śmierci. Spoczywa na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.