Córka Izydora i Anieli z d. Wójtowicz. Po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej pomagała rodzicom, a po śmierci ojca zajęła się pracą zarobkową. Wstąpiła do Zgromadzenia mając 26 lat. Przez 2 lata obsługiwała gości w domu warszawskim. Nowicjat odbyła w Pniewach i po złożeniu ślubów zakonnych powróciła w 1939 do domu w Warszawie. W 1940-1941 podjęła wraz z siostrami sezonową pracę w gospodarstwie w Małej Wsi k. Grójca. Również razem z siostrami opuściła we IX 1944 dom warszawski i przez rok przebywała w Milanówku. Po II wojnie miejscem jej pracy był dom w Bogdańcu (1945-1954), a po jego likwidacji - Rabka Zdrój, gdzie przeżyła 4 ostatnie lata życia. Kochała modlitwę, była obowiązkowa i sumienna w pracy, lubiła porządek. Choć nie miała łatwego usposobienia, jednak w sposób widoczny pracowała nad sobą. Nie robiła wrażenia chorej, choć jej nierozpoznawalna choroba - rak wodny - trwała na pewno od lat. We wspomnieniu o Matce Założycielce napisała, że słowa Założycielki, skierowane do niej w 1939: Kochaj nade wszystko Jezusa Ukrzyżowanego i bądź święta, pozostały niezatarte w jej pamięci. Dusza jej w cierpieniu ostatnich miesięcy życia, święcie znoszonym, dojrzewała do spotkania z Bogiem. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Rabce Zdroju.