Córka Tomasza i Katarzyny z d. Murawy. Gospodarska córka, również w klasztorze zajmowała się pracą na roli - najpierw w Pniewach, a w 1933-1954 w Otorowie. Opalona słońcem, wysmagana wiatrem, twarz jej była uśmiechnięta, rzec można - promienna. Czy to na koźle, trzymając wprawną ręką cugle, czy przy orce na polu - sprawiała wrażenie osoby całkowicie zadowolonej z życia i z powołania zakonnego. W ciągłym ruchu, przy ciężkiej pracy fizycznej - wyglądała dobrze i zdrowo, mimo upływu lat nie traciła młodzieńczej werwy i zapału. Nie miała wymagań dla siebie. Życie jej płynęło cicho i spokojnie. W kaplicy skupiona i pobożnie się modląca, Bogu samemu powierzała kłopoty, z Nim dzieliła powodzenia i niepowodzenia, nieodłączne od każdego życia. W 1954, kiedy władze państwowe zmusiły siostry do opuszczenia domu w Otorowie, również ona musiała pożegnać umiłowane pole pracy. Przyjęła to ze spokojem. Wraz z częścią sióstr znalazła się wówczas w Lipnicy, gdzie 15 VIII 1954 uroczyście świętowała jubileusz 25-lecia ślubów zakonnych. Była rozpromieniona. Wkrótce potem musiała udać się do szpitala z powodu koniecznej operacji. Wszystko udało się na pozór dobrze i miała właśnie powrócić do domu, gdy zakrzep żylny spowodował natychmiastową śmierć. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.