Córka Bolesława i Rozalii z d. Oleszczuk. Pochodziła z wielodzietnej (11 dzieci) rodziny rolniczej. Ukończyła 7-klasową szkołę powszechną, a następnie pomagała w domu, gdyż mama od wielu lat chorowała. Przez rok pracowała też w Zakładzie Księży Salezjanów w Sokołowie Podlaskim. Do Zgromadzenia wstąpiła w łódzkim domu przy ul. Obywatelskiej. Po okresie formacji wstępnej pojechała do Pniew, gdzie odbyła nowicjat i złożyła I śluby zakonne. Następnie powróciła do Łodzi i przebywała w domach: na Obywatelskiej (1950-1957 i 1962-1965) i na Czerwonej (1957-1962) oraz w Kazimierzu (1965-1966). W 1966 wróciła do Łodzi na Obywatelską i pozostała tu do końca swych dni. Przez wszystkie lata ochoczo służyła swą pracą zarówno siostrom, dzieciom, jak i wszystkim, których Pan Bóg postawił na jej drodze, sumiennie wypełniając obowiązki, znosząc cierpienia i przeciwności. Zawsze wątła, z chwilą, gdy weszła w trzeci wiek, traciła dość szybko zdrowie i siły. Ostatnie lata życia spędziła w gronie sióstr chorych, pozostając pod stałą opieką pielęgniarską. Uśmiechem i spokojem w chorobie wyrażała wdzięczność za dobro, którego doświadczała. W dniu jubileuszu 50-lecia życia zakonnego napisała do przełożonej generalnej: Słowa Matki wzruszyły mnie i wzbudziły jeszcze większe pragnienie, by w moim życiu Pan i Jego sprawy stawały się coraz bardziej wszystkim. Proszę Matkę Założycielkę, by pomagała mi zamieniać te moje pragnienia w czyn dla chwały Boga, Jej radości i dobra Zgromadzenia. Odeszła do wieczności w 79 roku życia i 57 roku powołania zakonnego. Spoczywa na łódzkim Cmentarzu św. Anny na Zarzewie.