Córka Wincentego, młynarza, i Heleny z d. Reschke. Miała 3 rodzeństwa. Do szkoły powszechnej uczęszczała w Pniewach. Ukończyła też półroczny kurs szycia i 8-miesięczny kurs gospodarstwa domowego w Zakładzie św. Olafa w Pniewach. Od młodości pragnęła poświęcić się służbie Bożej, ale jako najstarsza z rodzeństwa była potrzebna w domu, ponieważ matka chorowała. Dopiero po jej śmierci w 1937 mogła wstąpić do Zgromadzenia. Miała 38 lat. Została od razu skierowana do domu w Zakopanem, gdzie odbyła kandydaturę i postulat, pracując w gospodarstwie domowym. Gdy w III 1943 siostry z domu na Jaszczurówce otrzymały od Niemców nakaz opuszczenia Zakopanego i przeniosły się do Kalwarii Zebrzydowskiej, została odwołana do Warszawy, gdzie rozpoczęła nowicjat. Był to tzw. wojenny nowicjat wędrowny, gdyż odbywał się w Młocinach, Dąbrowie i Milanówku. Po złożeniu ślubów zakonnych powróciła do Kalwarii, skąd 15 V 1945 wyjechała do Kielc, gdzie do 1947 pracowała na Baranówku w kuchni "Caritas". Następnie przez rok pomagała przy chorych siostrach w domu w Sulejowie. W VIII 1948 została skierowana do Lipnicy, gdzie spędziła resztę życia. Pracowała najpierw w gospodarstwie domowym i w pralni domu dziecka, następnie w garderobie. Dużo cierpiała z powodu bolesnych ran na nogach i choroby kręgosłupa. Była jednak bardzo wytrzymała na ból, cierpliwa, nie oszczędzała się, do końca stanowiąc dla sióstr przykład wierności Bogu i służby człowiekowi. Cierpienia ofiarowała za Zgromadzenie i Ojca Świętego, a także za lekarzy i pielęgniarzy o światło Ducha Świętego w ich odpowiedzialnej pracy. Zmarła prawie nagle, w szpitalu, otoczona modlitwą sióstr. Spoczywa na urszulańskim cmentarzu w Pniewach.