Córka Franciszka i Józefy z d. Kubiak. Uczęszczała do miejscowej szkoły powszechnej, pomagała rodzicom w gospodarstwie, a w parafii - według oceny proboszcza - przyczyniła się wielce do rozwoju bractwa Straży Honorowej; była bardzo sumienna w wypełnianiu swoich obowiązków, pracowita i cnotliwa. Po wstąpieniu do Zgromadzenia pracowała najpierw w Pniewach, a potem przez rok w kuchni poznańskiej. Po odbyciu nowicjatu i złożeniu ślubów zakonnych została skierowana do pracy w Miejskim Domu Wychowawczym przy ul. Kopernika w Łodzi. Była tam w 1927-1932 furtianką i refektarką. W 1932 przyjechała do nowo otwartego domu w Łęczycy, gdzie pozostała do śmierci. Jedynie w czasie okupacji przebywała od 6 VII 1942 do 23 XI 1942 w obozie dla zakonnic w Bojanowie, a potem, do 25 II 1945, na przymusowej pracy w pralni w niemieckim zakładzie w Wieleniu n. Notecią. W 1935 ukończyła kurs gotowania i od tej pory głównym jej zajęciem była praca w kuchni. Kochała tę pracę, pełniła obowiązki odpowiedzialnej za ten ważny dział. Aż do starości była duchem młoda i zawsze spragniona rad czy nowych przepisów kulinarnych. Sama też chętnie służyła radą i dzieliła się doświadczeniem z innymi. Umiała łączyć modlitwę z pracą i według oceny sióstr z nią współpracujących była filarem ich grona. Mimo przebytego zawału i przewlekłej astmy nie ustawała w pracy, a krzyż ciężkiej, bolesnej choroby przyjęła z poddaniem się woli Bożej. Odeszła po nagrodę do Pana w dniu św. Anieli Merici, założycielki urszulanek. Pomimo silnego mrozu we mszy św. pogrzebowej, koncelebrowanej przez 8 kapłanów w farze łęczyckiej, uczestniczyło licznie miejscowe społeczeństwo, odprowadzając s. Benignę na miejsce spoczynku na cmentarzu parafialnym w Łęczycy.

* S. Magdalena Śmiałowska, O śp. siostrze Benignie Formanowskiej, zmarłej w Łęczycy 27 I 1970, "Szary Posłaniec" 1970 nr 18.